Myśli na dziś

wróć do katalogu

Miesiąc z Antonim Kępińskim

Antoni Kępiński był wybitnym polskim lekarzem psychiatrą. Urodził się 16 listopada 1918 r. w Dolinie koło Stanisławowa. W 1936 r. ukończył Gimnazjum Nowodworskiego w Krakowie. Następnie rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wybuch II Wojny Światowej sprawił, że Kępiński nie ukończył studiów. Jako uczestnik kampanii wrześniowej został internowany do Węgier, skąd uciekł do Hiszpanii. Tam trafił do obozu koncentracyjnego Miranda de Ebro.

Po uwolnieniu przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie w 1946 roku ukończył studia medyczne i wkrótce wrócił do Polski, gdzie stał się jedną z czołowych postaci świata nauki i humanistyki. Niezwykle nowatorskie podejście Kępińskiego zarówno do istoty naukowości, jak i pacjenta wynika z postulatu stworzenia psychiatrii jako nauki, która ujmowałaby człowieka w sposób holistyczny.

Takie podejście stworzyło w humanistyce oraz medycynie nową jakość języka. Za jego podbudowę można uznać stworzoną przez Kępińskiego koncepcję metabolizmu energetyczno-informacyjnego oraz koncepcję psychiatrii aksjologicznej.

Dzięki obydwu dokonaniom Kępiński przyczynił się do zrewolucjonizowania nie tylko metod diagnozowania chorób, ale przede wszystkim odkrył przed humanistyką nowe pokłady wiedzy o człowieku. Wykorzystał je pózniej m.in. w programie leczenia osób więzionych w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu.

Dokonania Kępińskiego (opiasane przez autora w 140 publikacjach i kilku książkach: Lęk, Melancholia, Podstawowe zagadnienia współczesnej psychiatrii, Poznanie chorego, Psychopatie, Psychopatologia nerwic, Refleksje oświęcimskie, Rytm życia, Schizofrenia, Z psychopatologii życia seksualnego) stały się inspiracją dla wielu. W jawny, pełen fascynacji sposób nawiązywał do nich ks. Józef Tischner.

Prof. Antoni Kępiński zmarł w Krakowie w 1972 r. w wieku 54 lat.



wróć do katalogu

Bez Ciebie nie przetrwa WIĘŹ! Jak możesz pomóc?