Korepetycje z Jana Pawła II

Jan Paweł II

Korepetycje z Jana Pawła II

Korepetycje z Jana Pawła II - 3 kwietnia 2011

George Weigel

Jaka będzie doktryna społeczna Kościoła w XXI wieku

Od prawie dwóch tysiącleci chrześcijanie rozważają swój stosunek do splątanych wewnętrznie światów polityki, gospodarki i kultury1. Wcześnie zwrócono uwagę na zasadniczą naturę tego nieuniknionego splątania, a także na szczególny charakter obecności chrześcijanina w „świecie”. Jak przypomina nam wczesnochrześcijański „List do Diogneta”, chrześcijanie są zawsze w świecie niby obcy przybysze, albowiem chociaż szanują sprawiedliwych władców, przestrzegają sprawiedliwych praw i przyczyniają się do dobra wspólnego każdego społeczeństwa, w którym się znajdą, ostateczną lojalność okazują Królestwu nie z tego świata. Chrześcijanie wierzą bowiem, że historia może być odczytana w pełni jedynie w świetle wiary w zmartwychwstałego Chrystusa, Pana historii, i w tej perspektywie historia jest zarówno areną działania Boga, jak i przedsionkiem naszego prawdziwego domu, miasta Boga żyjącego (Hbr 12, 22). Ci, którzy wiedzą coś takiego na temat historii, żyją w niej w specyficzny sposób2.

Można by pomyśleć, że to przekonanie, skierowane w dwie strony – ku teraźniejszości i przyszłości, uwalnia chrześcijan od odpowiedzialności za politykę, gospodarkę i kulturę. Niektórzy chrześcijanie rzeczywiście wybrali kwietystyczne wycofanie się ze świata i jego spraw, uznając, że tego wymaga bycie uczniem Chrystusa. Wiara katolicka przyjmuje jednak inną postawę. Jak wierzy Kościół katolicki, właśnie dlatego, że chrześcijanie przeżywają swe życie „w świecie” w odniesieniu do transcendentnej Prawdy i Miłości, mogą ofiarować swym bliźnim słowo prawdziwej nadziei pośród zmienności historii. Ponieważ chrześcijanie żyją zarówno „w” czasie, jak i „przed” czasem, ponieważ są ludem, który wie, jak skończy się ludzka historia, a mianowicie – ostatecznym spełnieniem zbawczych zamysłów Boga, sytuacja chrześcijan wobec historii, polityki, gospodarki i kultury jest wyjątkowa. Jak to ujął Hans Urs von Balthasar, nabierającemu tempa rozwojowi świata chrześcijanie mogą przeciwstawić zawsze koekstensywny, a nawet systematycznie go uprzedzający, gdyż eschatologiczny Boży plan zbawienia3.

W ciągu wieków pojawiły się liczne chrześcijańskie propozycje rozumienia stosunku Kościoła do świata polityki, gospodarki i kultury. Klasyczna pozycja H. Richarda Niebuhra „Chrystus a kultura” dostarcza wciąż użytecznej typologii zasadniczych stanowisk4. Jedną z najważniejszych intelektualnie chrześcijańskich prób ujrzenia życia publicznego w świetle Ewangelii jest z pewnością tradycja katolickiej doktryny społecznej. Dla nowożytnej katolickiej doktryny społecznej – sięgającej po inspirację do klasycznych i średniowiecznych mistrzów, a zarazem wnoszącej ich intuicje do rozmowy z realiami współczesnego świata – charakterystyczna była zawsze powszechność, począwszy od pionierskiej encykliki Leona XIII „Rerum novarum” z roku 1891. W przeciwieństwie do pewnych innych chrześcijańskich objaśnień sytuacji Kościoła w świecie, które zwracają się w pierwszym rzędzie do wspólnoty wierzących, katolicka doktryna społeczna jest z gruntu ekumeniczna w zasadniczym sensie słowa oikumene: rozumie ona samą siebie jako „nie tylko dla katolików”. Katolicka doktryna społeczna zawsze była adresowana do „wszystkich ludzi dobrej woli”, chociaż samo to określenie pojawia się dopiero u Jana XXIII. Jest ona autentycznie powszechną ofertą, posługującą się analizami i argumentami na temat dobra ogółu oraz środków dla jego osiągnięcia, które to analizy i argumenty mogą być przyjęte przez każdą rozumną osobę.

WIĘŹ 2003 nr 10

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 następna strona

Jan Paweł II

Korepetycje z Jana Pawła II

Bez Ciebie nie przetrwa WIĘŹ! Jak możesz pomóc?