Korepetycje z Jana Pawła II

Jan Paweł II

Korepetycje z Jana Pawła II

Sławomir Sowiński

Korepetycje z Jana Pawła II - 20 marca 2011

Sławomir Sowiński, Jan Paweł II solidarny, WIĘŹ 2005 nr 7.

Mówiąc jeszcze inaczej, posługując się językiem współczesnej polskiej polityki, solidarność to — w tej papieskiej perspektywie — zdecydowanie nie samoobrona. Powiedzieć można nawet, że „Samoobrona” powstaje z jakiegoś braku solidarnej niegdyś „Solidarności” i jest jej zaprzeczeniem. Wielkim przesłaniem, wielką siłą „Solidarności” była — jak podkreślał niejednokrotnie papież — nadzieja na to, że jeden i drugi — robotnik i student, chłop i inteligent, wierzący i poszukujący — wychodząc ze swych uprzedzeń, nor, kryjówek, razem dźwigać mogą swój los, swą odpowiedzialność, swe marzenia. Małość „Samoobrony”, każdej samoobrony, uszyta jest zaś zawsze z rozczarowania, lęku i uprzedzenia, te zaś — rodząc się z bólu i poczucia niesprawiedliwości — chcą leczyć ów ból i poczucie niesprawiedliwości tym samym bólem i tą samą niesprawiedliwością zadawaną innym.

Solidarna utopia?

Na koniec warto wrócić do problemu, który pojawia się zawsze, ilekroć mowa o rzeczach wzniosłych, pięknych i szlachetnych: do kwestii realnej ludzkiej kondycji i ludzkich możliwości. Do pytania w pewnym sensie uniwersalnego: czy powtarzając papieską lekcję o solidarności — albo jakąkolwiek inną z papieskich nauk społecznych — my sami, za św. Tomaszem Moreem, nie szukamy jakiejś Utopii, szczęśliwej wyspy, bez egoizmu, podłości i wszystkich naszych codziennych przywar? Czy w moralnym uniesieniu nie rozmijamy się z przyziemnością codziennych ludzkich spraw, problemów, nieuniknionych napięć i konfliktów?

Odpowiedź, jaką daje w tej sprawie papież i jaką daje Kościół, jest jasna. Chrześcijaństwo — także chrześcijańskie wezwanie do solidarności — nie jest szkołą latania, ale chodzenia. Może nieco pewniejszego, może z bardziej wyprostowaną postawą, może z oczami wzniesionymi ku górze, ale chodzenia. Stąpania po ziemi pośród codziennych wyzwań, realnych spraw, konkretnych osób. Papieski program solidarności nie jest zatem wezwaniem do budowania czy też poszukiwania świata bez tych brzemion ludzkiej codzienności, ale odwrotnie — jest zachętą, aby te brzemiona dostrzegać, uznać za swoje i wraz z innymi próbować je dźwigać.

Sławomir Sowiński

Sławomir Sowiński — ur. 1968. Adiunkt w Instytucie Politologii UKSW. Współautor książek: „Europa drogą Kościoła. Jan Paweł II o Europie i europejskości” (2003, wraz z Radosławem Zenderowskim) oraz „Dzieci Soboru zadają pytania” (1996), współredaktor pracy „Religia i konserwatyzm: sprzymierzeńcy czy konkurenci?” (2004, z ks. Piotrem Mazurkiewiczem). Publikował w „Więzi”, „Ethosie”, „Tygodniku Powszechnym”, Rzeczpospolitej”, „Gościu Niedzielnym”. Mieszka w Legionowie.

WIĘŹ 2005 nr 7

poprzednia strona 1 2 3 4 5

Jan Paweł II

Korepetycje z Jana Pawła II

Sławomir Sowiński

Bez Ciebie nie przetrwa WIĘŹ! Jak możesz pomóc?