Korepetycje z Jana Pawła II

Jan Paweł II

Korepetycje z Jana Pawła II

Korepetycje z Jana Pawła II - 6 kwietnia 2011

Tomasz Wiścicki, Od poczęcia do naturalnej śmierci..., WIĘŹ 2005 nr 5-6.

Odrzucenie kary śmierci także mieści się w papieskiej konsekwentnej etyce życia. Mamy tu do czynienia ze stopniową delegitymizacją kary, której Kościół przez wieki nie uważał za sprzeczną z piątym przykazaniem. To przykład rosnącej wrażliwości moralnej ludzkości – niestety, rosnącej selektywnie, skoro towarzyszy jej nasilające się przyzwolenie dla aborcji i eutanazji. Tej selektywności Jan Paweł II przeciwstawił swe konsekwentne przekonanie o bezwzględnej wartości życia każdej osoby ludzkiej.

Dla kontynuowania dzieła Jana Pawła II w dziedzinie etyki życia konieczne są zarówno słowa, jak i czyny. Trzeba nastawać w porę i nie w porę, przekonując świat, że życie ludzkie ma niezbywalną wartość – życie każdego człowieka, od poczęcia do naturalnej śmierci. Świat niebyt chętnie tego słucha i głosząc podobne zdanie, narazić się można na wzruszenie ramion, szyderstwa, oskarżenia o średniowieczne poglądy. Nie można się tym zrażać, tak jak nie zrażał się Ojciec Święty. Nie można iść w ślady tych, którzy wprawdzie podzielają takie przekonania, ale oddali pola duchowi czasów, uznając sprawę obrony życia za beznadziejną. Jeśli świadomi chrześcijanie nie będą tej prawdy głosić – głos w obronie życia będzie tak słaby, że stanie się w ogóle niesłyszalny.

Nie chodzi przy tym o sprzeciw wobec aborcji, eutanazji czy eksploatacji ludzkich embrionów. Aby taki sprzeciw był skuteczny, musi on być konsekwencją postawy afirmującej ludzkie życie – takie, w którym dziecko, nawet nieplanowane, nie jest „wpadką”, ale darem, a starość, nieuchronnie zakończona odejściem, nie jest czymś, co się „Panu Bogu nie udało”, ale naturalnym etapem ludzkiego życia. To właśnie ostatnimi latami swego życia i swym umieraniem pokazał nam Jana Paweł II.

Najtrudniej oczywiście o przyjęcie nieuleczalnej choroby. Warto jednak pamiętać, że współczesna medycyna paliatywna pozwala znacznie zmniejszyć fizyczne cierpienie. Głównym problemem dziś staje się często nie ból fizyczny, ale strach, samotność, poczucie opuszczenia. Wezwanie “zabijcie mnie!” w wielu, może w większości przypadków znaczy “boję się, jestem sam – kochajcie mnie”. Na ten głód miłości trzeba odpowiedzieć.

Głoszeniu etyki życia muszą towarzyszyć konkretne działania chroniące życie, zwłaszcza to najbardziej zagrożone. Ta prawda wydaje się zresztą zrozumiała: to właśnie konsekwentni zwolennicy wartości życia każdego człowieka zakładają domy dla samotnych matek i hospicja. Instytucje te – wypełnione duchem szacunku dla życia – stanowią konkretną, praktyczną alternatywę aborcji czy eutanazji.

Konkretna, a zarazem czuła pomoc kobietom zastanawiającym się, czy przyjąć własne dziecko, w wielu przypadkach ocala życie tym dzieciom i nadaje sens życia matkom. Opieka hospicyjna – fachowa i pełna miłości – potrafi sprawić, że koniec życia nie jest koszmarem, ale świadomym zakończeniem ziemskiej drogi.

W najbliższym czasie trzeba też będzie poważnie przemyśleć, gdzie przebiega granica pomiędzy niemożliwą do przyjęcia eutanazją a akceptowaną rezygnacją z uporczywych i nadzwyczajnych metod leczenia. Przypadek Terry Schiavo pokazuje, że to ­teoretycznie jasne rozróżnienie budzi wątpliwości w konkretnych sytuacjach.

Czy konsekwentna obrona wartości każdego ludzkiego życia stanie się kiedyś taką oczywistością jak dziś przekonanie o zasadniczej równości wszystkich ludzi, wykluczające np. rasizm czy niewolnictwo i stawiające je poza nawiasem akceptowanych przekonań? Tego oczywiście nie wiemy. Można natomiast być pewnym jednego: jeżeli nie uznamy za cel powszechnego przyjęcia przez ludzkość przeświadczenia o niezbywalnej wartości życia każdego człowieka – moralny skandal aborcji i eutanazji nie tylko nie zejdzie na margines, ale możemy mieć do czynienia z barbarzyństwem, którego dziś nawet nie potrafimy sobie wyobrazić.


Tomasz Wiścicki – ur. 1961. Publicysta, od 1993 redaktor „Więzi”. Współautor książek „Ksiądz Jerzy Popiełuszko” (z Ewą Czaczkowską) i „Biel z dodatkiem czerni” (wywiad-rzeka z ojcem Maciejem Ziębą).

WIĘŹ 2005 nr 5-6

poprzednia strona 1 2 3

Jan Paweł II

Korepetycje z Jana Pawła II

Bez Ciebie nie przetrwa WIĘŹ! Jak możesz pomóc?