Korepetycje z Jana Pawła II

Kościół stara się być wyrazicielem tego pragnienia godności, jakie w naszych czasach żywią mężczyźni i kobiety. Chciałbym więc uroczyście prosić, by na każdym miejscu i przez wszystkich była szanowana wolność religijna każdej osoby i każdego ludu. Wygłaszając to uroczyste wezwanie jestem wzruszony z powodu głębokiego przekonania, że niezależnie od pragnienia służenia Bogu wspólnemu dobru służą dobra sprawiedliwości i pokoju, które wynikają z wierności ludzi wobec Boga i Jego świętej woli (tamże, 6). Swobodne praktykowanie religii przynosi korzyści tak jednostkom, jak rządom. Dlatego obowiązek poszanowania wolności religijnej przypada każdemu, czy to będą poszczególni obywatele czy prawowite władze cywilne.

Dlaczego więc stosuje się represyjne i dyskryminujące postępowanie wobec ogromnej liczby obywateli, którzy musieli znosić wszelki rodzaj ucisku, do śmierci włącznie, tylko po to, by zachować swoje wartości duchowe, mimo że nigdy nie przestawali współpracować z tym wszystkim, co sprzyja prawdziwemu obywatelskiemu i społecznemu postępowi ich kraju? Czyż nie należałoby ich raczej podziwiać i chwalić aniżeli uważać za podejrzanych i przestępców?

Mój poprzednik, Paweł VI podniósł tę kwestię: Czy jakieś państwo może , skutecznie wymagać pełnego zaufania i współpracy, podczas gdy ze swego rodzaju „negatywnym konjesjonalizmem" deklaruje się jako ateistyczne, a głosząc, że w dziedzinie prywatnej szanuje indywidualna wierzenia, zajmuje zarazem stanowisko przeciw wierze części swych óbywatełi? (Paweł VI: „Przemówienie do Korpusu Dyplomatycznego", 14.1.1978, AAS 70, 1978, s. 170).

Tak sprawiedliwość, jak mądrość i realizm wymagają przezwyciężenia zgubnych stanowisk sekularyzmu, a w szczególności błędnego ograniczania faktu'religijnego do sfery czysto prywatnej. Każdej, osobie w zakresie naszego zbiorowego życia należy dać możliwość wyznawania "własnej wiary, własnego Credo, samej lub z innymi, prywatnie czy publicznie.

Jeszcze ostatni punkt wymagający rozważenia. Podczas gdy i słusznie kładzie się nacisk na rewindykację praw ludzkich, nie należy zapominać o zobowiązaniach i powinnościach, jakie wiążą się z tymi prawami. Każda jednostka ludzka ma obowiązek korzystania ze swoich podstawowych praw w sposób odpowiedzialny i moralnie usprawiedliwiony. Każdy mężczyzna i każda kobieta ma obowiązek respektowania w stosunku do drugich tych praw, jakich wymaga dla siebie. Poza tym wszyscy winniśmy wnosić nasz wkład w budowanie społeczeństwa, które by umożliwiało i ułatwiało korzystanie z praw i wypełnianie obowiązków, związanych z tymi prawami.

Kończąc to orędzie, pragnę przesłać Panu, Panie Sekretarzu Generalny, oraz wszystkim, którzy sprawują w waszej Organizacji jakiejkolwiek funkcje, moje serdeczne życzenia, z nadzieją, że Narody Zjednoczone w dalszym ciągu i niezmiennie wszędzie będą popierać obronę osoby ludzkiej i jej godności w duchu Powszechnej Deklaracji.

Jan Paweł II, Papież

Watykan, 2 grudnia 1978