Czytelnia
23 września 2011
Pragnienie prawdy natrafia na wiersze i opowieści, a wtedy wstyd, bo to wszystko tylko mitologia — ani tak nie było, ani tak nie czułeś. To sam język rozwijał swoje aksamitne pasmo, po to, żeby zakryć to, co bez niego równałoby się nic.
Czesław Miłosz, Pragnienie prawdy, w: Piesek przydrożny.
