Czytelnia

Istnieje rodzaj osobliwej równowagi w naszym życiu duchowym. To nawet nie jest tak, że wchodzimy w ciemne wąwozy i wychodzimy na jasno oświetlone wzgórza, po kolei czy na przemian, lecz bardzo często idziemy nimi równocześnie. Wiemy o sobie tak jak o innych ludziach, których spotykamy we śnie — że żyją i że już dawno umarli.

Janusz St. Pasierb, Skrzyżowanie dróg, s. 50.