Czytelnia

Dyskusja światopoglądowa, która już się rozpoczęła w związku z modernizacją społeczną z pewnością w ciągu najbliższych lat będzie nabierać rozpędu. Jest ona dla Kościoła wyzwaniem, ale i wielką szansą. Pozwala wyzwolić nową energię – przypomnieć całemu społeczeństwu o najbardziej fundamentalnych elementach chrześcijańskiego stylu życia i postrzegania rzeczywistości. Nie uda się jednak tej szansy wykorzystać, jeśli biorąc w niej udział, nie odnajdziemy w sobie właściwej postawy.

W poszukiwaniach takiej postawy nie pomaga nam spotykane często wśród duchownych przeświadczenie, że jesteśmy największym i najwspanialszym z europejskich Kościołów lokalnych, który świetnie sobie radzi i do którego inne „córy” Kościoła powinny przybywać wyłącznie po nauki. Za bardzo przypomina to dobre samopoczucie pasażerów Titanica. Dużo bardziej odpowiednie jest podejście, które proponował ongiś Joseph Ratzinger. Jak wiadomo, jednym z określeń, do których lubił się odwoływać dla wyjaśnienia, czym jest Kościół, w jakiej jest sytuacji i jakich wyzwań winien się spodziewać, jest „wspólnota małej łodzi”. Im prędzej dostrzeżemy, że to naprawdę znacznie lepszy obraz dla budowania tożsamości Kościoła – tym skuteczniej stawimy czoło nadciągającej wysokiej fali. Małe łodzie są przecież dużo bardziej sterowne.

Michał Paluch OP ­– dominikanin, dr teologii dogmatycznej, dyrektor Instytutu Tomistycznego, wykładowca teologii dogmatycznej w krakowskim Kolegium ojców dominikanów, członek Zespołu Laboratorium WIĘZI. Autor m.in. „Traktatu o zbawieniu” wydanego w ramach sześciotomowej „Dogmatyki” w Bibliotece „Więzi”. Mieszka w Warszawie.