Czytelnia

Kulminacja uroczystości w Katowicach miała miejsce w poniedziałek 17 stycznia. Cały dzień wypełniony był przede wszystkim modlitwą. Rano uczestnicy zgromadzili się w kościele św. Piotra i Pawła na nabożeństwie poprowadzonym przez bp. Gerarda Bernackiego (przewodniczącego komitetu programowego VIII Ogólnopolskiego Dnia Judaizmu) oraz innych dostojników wspólnot żydowskich i chrześcijańskich. Wczesnym popołudniem odbyło się międzyreligijne spotkanie w klasztorze oo. franciszkanów w Katowicach-Panewnikach, a wieczorem w Teatrze Śląskim im. St. Wyspiańskiego spektakl teatralny (pantomimiczna ilustracja Księgi Daniela) i koncert muzyki żydowskiej poprzedziła nastrojowa modlitwa w intencji dialogu i pojednania chrześcijan i Żydów z udziałem wielu dostojników, m.in. bp. Bernackiego, ks. mitrata Sergiusza Dziewiatowskiego (proboszcza parafii prawosławnej), Włodzimierza Kaca (przewodniczącego gminy żydowskiej w Katowicach), rabina Schudricha, bp. Szurmana, Piotra Uszoka (prezydenta Katowic).

Bardzo ważnym punktem programu tegorocznego Dnia Judaizmu okazała się dyskusja panelowa „Tajemnica Kościoła a tajemnica Izraela”, która odbyła się w auli Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego. Przedstawione tam wypowiedzi stanowiły w istocie komentarz do (wspominanego już na początku tego sprawozdania) czwartego rozdziału soborowej Deklaracji o stosunku Kościoła do religii niechrzescijańskich. Ks. prof. Michał Czajkowski, współprzewodniczący Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów (PRChŻ), mówił o znaczeniu dialogu chrześcijańsko-żydowskiego dla Kościoła posoborowego, zwracając szczególną uwagę na ekumeniczną potrzebę pogłębiania tajemnicy Kościoła, czyli odkrywania sensu i misji Izraela w historii zbawienia. Rabin Michael Schudrich przypomniał, jak ważną kwestią dla dialogu jest pogłębianie własnej tożsamości religijnej — nikt nie może owocnie korzystać z bogactwa drugiej strony, nie poznawszy wpierw własnej tradycji. Wduchu wypowiadał się prof. Stanisław Krajewski (drugi współprzewodniczący PRChŻ), podkreślając pluralistyczny charakter zarówno żydowskiej, jak i chrześcijańskiej refleksji teologicznej. Ks. prof. Łukasz Kamykowski z Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, odwołując się do różnych dokumentów Kościoła wydanych po Soborze Watykańskim II, wskazywał na konieczność uświadomienia sobie przez obie strony dialogu znaczenia łaski i darów, które i Żydzi, i chrześcijanie otrzymali od Boga.

Wszyscy uczestnicy panelu (począwszy od rabina) zgrabnie posługiwali się metaforą Mojżeszka (symbolizującego Żydów) i Piotrusia (chrześcijan) — dwóch braci, synów tego samego Ojca, którzy otrzymali od Niego dwa różne podarunki: rower (symbolizujący Torę) i piłkę (Ewangelię). „Co robić z tymi darami dalej?”, „Czy cieszyć się nimi oddzielnie, czy też korzystać z nich wspólnie?” — zastanawiali się dyskutanci. Rabin podkreślał, iż używając ich, należy przede wszystkim odkrywać, dlaczego Ojciec przygotował właśnie takie prezenty oraz korzystać z nich w codziennym życiu w takim porządku, w jakim zostały przekazane. Ks. Kamykowski stwierdził, że odkąd poznał rower Mojżeszka, bardzo lubi na nim jeździć, a jego życie przez to stało się bogatsze, choć i w piłkę Piotrusia gra nadal zapamiętale.