Czytelnia

Przez trzy dni dyskutowano na wiele tematów. Były one przedstawiane w formie referatów po francusku i po polsku, po czym następowała dys­kusja i wyjaśnienia wzajemne sytuacji w obu krajach. Pierwszego dnia o pracy zawodowej kobiet francuskich mówiła Anna Marie Terreau. Więk­szość pracujących kobiet nie ma wyższego wykształcenia i pracują ze względów ekonomicznych, często w zawodzie nie lubianym. Mniejsza liczba, przeważnie z wyższym wykształceniem, pracuje z zamiłowania do danego zawodu i ma ambicje zawodowe. Istnieje problem podziału czasu między pracę a rodzinę. Przyjście na świat trzeciego dziecka powoduje najczęściej przerwanie pracy lub pracę na pół etatu. Innym problemem jest płaca kobiet niższa o ok. 30% niż mężczyzn na takich samych stano­wiskach. Kobietom też znacznie trudniej niż mężczyznom o pracę na poziomie ich wykształcenia. Autorka postuluje zmiany w systemie zatrud­nienia kobiet, tak by umożliwić im łączenie pracy zawodowej z troską o rodzinę. Prof. Teresa Kukołowicz przedstawiła obszerny wyciąg z książki „Kobieta polska lat osiemdziesiątych” (red. A. Bujwid, Warszawa 1988). Z pracy tej wynika, że w Polsce o wiele więcej kobiet niż we Francji podejmuje pracę zawodową. Ale problemy są podobne - warunki eko­nomiczne, trudność łączenia pracy z opieką nad liczną rodziną, a obecnie bezrobocie. Bezrobocie jest szczególnie dotkliwe w Łodzi - mieście pra­cy kobiecej - powodując strach przed jutrem i wręcz rozpacz. W zakoń­czeniu książki czytamy:

1. Kobieta powinna w odpowiednim dla siebie okresie pracować (zawodo­wo) niezależnie od warunków materialnych.

2. Okres macierzyństwa nie powinien być obciążony pracą zawodową.

Dzień 6 października był poświęcony trzem tematom: wzajemnemu przedstawianiu organizacji, problemowi zdrowia kobiet oraz zaangażowa­niu kobiet w życie polityczne. Podejmując problematykę zdrowotną Dominique Mange jako szczególnie trudne sytuacje kobiet francuskich przedstawiła alkoholizm w rodzinach, inwalidztwo, depresje psychiczne, choroby samych kobiet lub kogoś w rodzinie. (Odnośnie do problemu aborcji - notuje się ich we Francji 160-180 tysięcy rocznie.) Ze strony polskiej Anna Pernal przedstawiła ogólnie zły stan zdrowia kobiet pol­skich z powodu zatrucia środowiska, przepracowania i braku czasu na zajmowanie się własnym zdrowiem oraz niedostatki opieki zdrowotnej z powodu trudnej sytuacji służby zdrowia. Przedstawiono jednak również wysiłki tej ostatniej, by sprostać problemom ochrony zdrowia kobiet. Michele Cadin przedstawiła udział Francuzek w polityce. Prawo głosu kobiety uzyskały tam dopiero w 1944 roku. Z prawa tego korzystają, jeśli chodzi o udział w głosowaniu, w tej samej proporcji co mężczyźni. Nato­miast o wiele mniej kobiet jest wybieranych do parlamentu i samorządu terytorialnego. Częściej do tego ostatniego – do rad miejskich. Kilka kobiet jest burmistrzami w mniejszych miejscowościach. Kobiety polity­kujące i zatrudnione w administracji traktują swoją pracę służebnie. Nie walczą o władzę dla władzy, lecz pracują dla dobra wspólnego. Napotykają jednak wielkie trudności ze strony swych kolegów lub podwładnych męż­czyzn. Grupy pracy ACGF organizują spotkania regionalne kobiet nie tylko ze swego stowarzyszenia, lecz i różnych innych organizacji w celu służenia sobie wzajemną pomocą.