Czytelnia

Porozumienia nie ułatwia także wieloletnia nieufność, która narosła w mieszkańcach pogranicza. — Gdy byłam na tym festiwalu trzy lata temu, Ukraińcy byli po swojej stronie, a Polacy po swojej — mówi Olena. — To była wielka, wspaniała idea, ale tak naprawdę w rzeczywistości nie było jeszcze jej wyraźnie widać. Teraz jest trochę lepiej.

— W wielu ludziach ciągle jeszcze tkwią stereotypy — wyjaśnia Nastia. — Zwłaszcza w osobach, które same przeżyły ciężkie chwile. Tutaj na pograniczu, bardzo często były w wioskach rodziny polsko-ukraińskie i w każdej wiosce zdarzyła się tragedia: ktoś kogoś zabił, ktoś chciał się zemścić. Ale to nie są rzeczy, które warto by było rozdmuchiwać. Sporo ludzi nie spotkało nawet Ukraińca twarzą w twarz, tylko ma jakieś wyobrażenie stworzone na podstawie tego, co gdzieś, kiedyś słyszano, czytano

Ciężka praca organizatorów Dni Dobrosąsiedztwa przynosi efekty, coraz więcej osób przychodzi na wyspę, bawi się. Jednak, gdy około godz. 17.00 wszystkie atrakcje, wraz z wyczekiwanym koncertem przenoszą się na stronę ukraińską, na polskim brzegu zaczyna narastać szmer niezadowolenia, z czasem coraz głośniejszy. — Dlaczego nic na wieczór dla nas nie przygotowali? Czemu nic się nie dzieje? Po co my w ogóle tu przyszliśmy? — słychać zewsząd. W godzinę później polska strona zaczyna pustoszeć, okoliczni mieszkańcy wracają do domów odprowadzani skoczną muzyką z głośników na ukraińskim brzegu.

Ewa Karabin

Ewa Karabin — ur. 1983. Absolwentka studiów teologiczno-dziennikarskich na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Sekretarz Laboratorium WIĘZI. Współautorka książki Pamięć, która łączy. Polscy chrześcijanie w dialogu z Żydami i judaizmem. Publikowała także w „Tygodniku Powszechnym”. Mieszka w Warszawie i Sochocinie.

¹ Obok zamieszczamy tekst Grzegorza Motyki Polsko-ukraiński konflikt pamięci.