Czytelnia

według E. Schüssler-Fiorenzy – pytanie, czy przyczyniają się one do zba­wienia, dobra i wolności kobiet.⁴

Odkryciem egzegezy feministycznej jest nowe spojrzenie na postać Jezusa z Nazaretu. Nie tyle Jego nauczanie, w którym nie zajmował się tematyką relacji między mężczyzną a kobietą, co Jego postawa wobec kobiet, traktowanie ich jako osób, zapraszanie ich do zbawczego dialogu (Samarytanka, J 4), powołanie na uczniów (Łk 8, 1-3) – szczególnie na tle patriarchalnego społeczeństwa – nabiera wielkiej wagi. Odczytywanie Ewangelii „nowymi oczami” przez kobiety zaowocowało zwróceniem uwagi na wiele niedocenianych czy przemilczanych dotychczas postaci kobiecych.⁵ Mało kto pamięta, że słowa „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży” wypowiedział nie tylko Piotr (Mt 16, 16), ale również Marta (J 11, 27)! Żadnych konsekwencji teologicznych nie wyciągnięto z faktu, że według zgodnego świadectwa czterech Ewangelii to kobiety pozostały do końca przy Jezusie Ukrzyżowanym i były pierwszymi świadkami Zmartwych­wstania. Wyróżnia się wśród nich postać Marii Magdaleny, która zawsze wymieniana jest na pierwszym miejscu w grupie kobiet, co świadczy o ran­dze, jaka była przypisywana jej osobie. Jako pierwsza, która rozmawiała ze Zmartwychwstałym, nazwana została przez niektórych Ojców Kościoła „Apostołką Apostołów”.⁶ Paweł w liście do Rzymian (16, 7) pozdrawia wśród innych Junię jako „wyróżniającą się między apostołami”. Dla wielu nie do pomyślenia było, aby kobietę nazwać apostołem, dlatego w miejsce Junii wpisali Juniasa...⁷

Innym ważnym dokonaniem teologii feministycznej jest zakwestiono­wanie wyłącznie męskiego języka i symboliki stosowanych dla wyrażenia misterium Boga. Oczywiście z teologicznego punktu widzenia Bóg nie jest ani mężczyzną, ani kobietą, stoi ponad ludzką płciowością. Ale my ludzie jesteśmy zdani na obrazy antropomorficzne – a one w tradycji judeochrześcijańskiej są w przeważającej części andromorficzne (w posta­ci męskiej). Co więcej, chrześcijaństwo akcentując Boże synostwo Jezusa Chrystusa stało się „religią ojca”. Podczas gdy w Starym Testamencie jest tylko 11 miejsc, w których Bóg określany jest jako ojciec i nigdy nie jest to modlitwa, w Nowym jest 170 takich miejsc, z tego w trzech pojawia się intymne Abba (Mk 14, 36; Rdz 8, 14-17; Gal 4, 6-7) i nie tyle mówi się tu o Bogu, ale do Boga. Chrześcijaństwo więc w swej symbolice odnoszonej do Boga jest bardziej zmaskulinizowane od judaizmu. Klasyczne zdanie Mary Daly: Jeśli Bóg jest mężczyzną, męskość musi stać się bogiem⁸ wyraża dokładnie to, o co chodzi we wszystkich feministycznych protestach wobec tradycyjnej nauki o Bogu. Obraz Boga jest w niej nie tylko męski, ale patriarchalny, i jako taki cementował status quo społeczeństwa patriarchalnego, uprzywilejowaną pozycję mężczyzn i dlatego jest odpowie­dzialny za podporządkowanie kobiet mężczyznom.