Czytelnia
Zbigniew Nosowski, Osobisty rzecznik Pana Boga?, WIĘŹ 2003 nr 2.
Toruński redemptorysta wyraźnie ma kłopoty z zaakceptowaniem faktu, że człowiek jest wolny. Będąc duszpasterzem — jako alter Christus — twierdzi, że człowiek niewierzący to „nieporozumienie”, a ci, którzy nie kochają Polski, powinni się z niej wyprowadzić. Czyżby usiłował poprawiać Boga, zapowiadając kolejne „wygnanie z raju”?
Tymczasem to sam Bóg wybrał ryzyko wolności. Można powiedzieć, że Bóg jest „bezradny” wobec ludzkiej wolności. Rzec można, iż Bóg płaci za ten wielki dar, jakim obdarzył tę istotę, którą stworzył „na swój obraz i podobieństwo” — mówi Jan Paweł II.5 Pan Bóg dał ludziom wolność, godząc się na to, że niektórzy odrzucą Jego miłość. Czymże wobec tego odrzucenia jest niekochanie Polski? Tym bardziej, że większość z tych, którzy według ojca dyrektora nie kochają Polski, po prostu kochają ją w inny sposób niż on
Pytanie o wierność
Dyrektor Radia Maryja słusznie mówi o potrzebie wierności nauce Kościoła w szczegółach. Wie, że właśnie w takim klimacie wyrastają wielcy święci (s. 199). Czy jednak odnosi te słowa także do swojej działalności? Czy on sam we wszystkich szczegółach wierny jest nauce Kościoła?
Ojciec Rydzyk mówi, że często w modlitwie pyta Chrystusa: Czy Ty, Panie, chcesz tego, co właśnie teraz robię? Nie czy ja chcę, ale czy Ty tego chcesz? (s. 109). To bardzo ważne pytanie i warto, by pod tym względem każdy chrześcijanin go naśladował. Nie potrafię jednak powiedzieć, czy stawiając to pytanie, ojciec dyrektor dopuszcza możliwość odpowiedzi negatywnej. Powinni natomiast taką możliwość dopuszczać zarówno jego przełożeni zakonni, jak i Konferencja Episkopatu Polski. To na kościelnych przełożonych spoczywa odpowiedzialność za to, by ocalić niezaprzeczalne pozytywne osiągnięcia Radia Maryja, a ostatecznie ukrócić te, które stwarzają tak wiele coraz nowych kłopotów, a wręcz zgorszenia. Można powiedzieć wyraźne „tak” pewnym aspektom działalności tej radiostacji i jednocześnie stanowcze „nie” innym.
Chodzi tu nie tyle o sprawy finansowe — wywołane w grudniu ub. roku bardzo niedobrym filmem Jerzego Morawskiego i niewiele lepszymi publikacjami prasowymi — co o merytoryczny kształt nadany radiu przez jego dyrektora. A przede wszystkim o pytanie, czy miliony wiernych, które zawierzyły Radiu Maryja, są na pewno prowadzone przez ojca dyrektora w duchu całkowicie zgodnym z nauczaniem Kościoła katolickiego.
Zbigniew Nosowski
1 Ojciec Tadeusz Rydzyk CSsR, „Tak-tak, nie-nie. Z Założycielem Radia Maryja rozmawia dr Stanisław Krajski”, Wydawnictwo Sióstr Loretanek, Warszawa 2002, s. 250 + aneks.
2 Tomasz Wiścicki, „Pan Bóg myśli tak jak ja”, „Więź” 2003 nr 1.
3 List Prymasa Polski, kard. Józefa Glempa, do prowincjała redemptorystów, o. Edwarda Nocunia, Jasna Góra, 25 listopada 1997 r. List ten został przekazany do publikacji w serwisie Katolickiej Agencji Informacyjnej, a następnie wielokrotnie zamieszczano go w prasie.
4 T. Wiścicki, art. cyt.
5 „Przekroczyć próg nadziei. Jan Paweł II odpowiada na pytania Vittorio Messoriego”, Lublin 1994, s. 65.
