Czytelnia

Zasadniczym wyznacznikiem chrześcijaństwa jest wcielenie Syna Bożego. Wcielenie Boga (...) – jak pisze ks. Jerzy Szymik – to stale żywe i życiodajne centrum chrześcijaństwa i proponowanego przezeń oglądu i rozumienia rzeczywistości.²⁰ W ten sposób cielesność, a także i materialność, stały się „przestrzenią”, w której Bóg objawia się i poprzez które wciąż zbawia człowieka. Logika Wcielenia domaga się więc realnej osoby jako podmiotu i przedmiotu duszpasterskiej działalności Kościoła. Wkraczając w cyberprzestrzeń, trzeba sobie postawić pytanie o znaczenie fizycznej i cielesnej obecności jako konstytutywnego elementu liturgii, wspólnoty i sakramentu. Czy w związku z tym nie trzeba by zrewidować tych jednoznacznych dotychczas pojęć? Ale czy mogą one teraz zacząć oznaczać coś, co z realnego przekształca się w wirtualne?

Paradygmat inkarnacyjny determinuje nie tylko treść kościelnego przepowiadania, ale i jego sposób, który został jasno przypomniany przez Papieża: człowiek jest drogą Kościoła. Internet jest jednym z instrumentów realizacji przepowiadania. Rządzi się swoimi digitalnymi prawami. Aby mógł być właściwie w przepowiadaniu wykorzystany, te prawa muszą zostać podporządkowane logice wynikającej ze Wcielenia. Wydaje się to konieczne. Jeśli się tak bowiem nie stanie, to niedługo zapragniemy nie tylko (się) spowiadać, ale i przyjmować Komunię przez internet. Jak widać (w sieci oczywiście), nie jest to wcale takie zupełnie nierealne, religijne science-fiction.