Czytelnia
Grzegorz Pac, Pokolenie bez głosu. Jeszcze o „generacji JP2”, WIĘŹ 2005 nr 12.
Być może pojęcie pokolenia JP2 nie daje się obronić w naukowej debacie. Ale dla młodych chrześcijan jest to już teraz dobra marka, solidny punkt odniesienia, znak rozpoznawczy. Trzeba im tylko pozwolić podjąć odpowiedzialność za ich Kościół, obdarzyć te młode kobiety i mężczyzn naprawdę poważnymi zadaniami. Czy podejmą tę odpowiedzialność? Jan Paweł II wierzył, że tak. Nieustannie przecież powtarzał: Wy jesteście nadzieją świata, nadzieją Kościoła, moją nadzieją.
1 Zob. Roman Dolata, Krzysztof Koseła, Anna Wiłkomirska, Anna Zielińska, „Młodzi obywatele. Wyniki międzynarodowych badań młodzieży”, Warszawa 2004.
2 Zob. Joanna Podgórska, "Ich pierwszy raz", „Polityka” nr 18/2005.
3 „Pora na pokolenie JP2?”, „Więź” 2005 nr 5/6 (dyskusja z udziałem Zuzanny Radzik, Marii Rogaczewskiej, Szymona Hołowni, Jacka Cichockiego, ks. Andrzeja Draguły i Zbigniewa Nosowskiego).
4 Weigel mówił o tym w wywiadzie dla Catholic News Agency w związku z publikacją swej nowej książki “God’s Choice” (http://www.catholicnewsagency.com/new.php?n=5355).
5 Zbigniew Nosowski, „Czy »generacja JP2« zmieni świat?”, w: „Pamięć przyszłości. Stefanowi Wilkanowiczowi na początek dziewiątej dekady”, red. Janusz Poniewierski, Kraków 2005 (tekst ten powstał na ponad rok przed śmiercią Jana Pawła II).
6 Ks. Andrzej Draguła, „Projekt: życie z sensem. Czy istnieje pokolenie JP2?”, „Tygodnik Powszechny” 2005 nr 42.
poprzednia strona 1 2 3 4 5
