Czytelnia

Obecnie najpilniejsze jest ożywienie dialogu politycznego na poziomie rządowym (tajemnicą poliszynela jest, że kontakty niektórych polskich ministerstw z ukraińskimi odpowiednikami niemal zamarły) i parlamentarnym. Polska powinna tutaj być stroną bardziej aktywną, bowiem nasza sytuacja z przyczyn obiektywnych (członkostwo w UE i NATO) jest lepsza. Możemy w tym celu skorzystać również z instrumentów, które daje nam członkostwo w Unii Europejskiej (np. Partnerstwo Wschodnie). Umiejętnie należy też wykorzystywać szansę, jaką daje na zbliżenie i współpracę obu krajów projekt EURO 2012 (m.in. unikać trzeba w przyszłości żenujących dyskusji o możliwości pozbawienia Ukrainy części rozgrywek w ramach tego turnieju). Niezbędne jest także usprawnienie mechanizmu wydawania wiz (o czym mówili m.in. przedstawiciele organizacji pozarządowych na zorganizowanej, pod auspicjami marszałka Senatu Bogdana Borusewicza, debacie „Mosty na Wschód”). Konieczne są również: rozbudowanie polsko-ukraińskiej infrastruktury granicznej (bo ciągle czeka się tutaj po kilka godzin na przekroczenie granicy) oraz wypracowanie mechanizmu reagowania i rozwiązywania sytuacji konfliktowych (jak jest to ważne — pokazały kontrowersje ostatnich miesięcy). Konflikty bowiem zawsze mogą się zdarzyć, lecz stopień ich szkodliwości dla relacji dwustronnych zależy od tego, czy potrafimy je szybko i w porozumieniu z partnerami po drugiej stronie granicy rozwiązywać.

Bogumiła Berdychowska

¹ Zob. reportaż Ewy Karabin Na granicy.
² Cyt. za: „Tygodnik Powszechny”, 20 lipca 2003 r.