Czytelnia

Tylko na tym poziomie zrozumieć można pozorny paradoks: Papież-Polak, wychowany na romantycznej tradycji Kresów, zdecydowanie poparł niepodległość krajów, które ongiś wchodziły w skład Rzeczypospolitej, a które w antytotalitarnym odruchu wyłamały się spod sowieckiego panowania. Poparcie to wyraźnie potwierdził swoimi pielgrzymkami do litewskiego Wilna i ukraińskiego Lwowa. Jakież to królewskie, prawdziwie „jagiellońskie” gesty! Jan Paweł II postawą swoją pokazał, że nie ma sprzeczności między demokratycznymi dążeniami współczesnych Litwinów i Ukraińców a najgłębiej pojętą polską tradycją. Udowodnił, że tysiąckrotnie już kompromitowany i wyszydzany koncept „misji Polski na Wschodzie” polegać ma nie na ekspansji politycznej – jak chcieliby tego endeccy pomniejszyciele idei polskości – lecz na zarażaniu innych wolnością, pojmowaną jako obywatelska odpowiedzialność.

Wierzę, że pomarańczowa rewolucja w Kijowie oraz jej przyjęcie przez Polaków były wyrazami tego ducha wirtualnej Rzeczypospolitej, która pozostaje dla nas nieustannym postulatem.

Jacek Borkowicz – ur. 1958. Publicysta, członek redakcji „Więzi”, kierownik Archiwum Historii Mówionej w Muzeum Powstania Warszawskiego. Autor książki „Powrót do Sowirogu”, współautor „Świętowania Pana Boga” i „Błogosławionego marnowania” (rozmów – odpowiednio – z Jackiem Salijem OP i Tomaszem Kwietniem OP).