Czytelnia

Nie odmawiając dobrej woli rzecznikom upamiętnienia ŻZW w Warszawie, ostrzegamy przed niebezpieczeństwem ugruntowania fałszu historycznego, jakim jest dalsze gloryfikowanie „majora” Apfelbauma i jego polskich towarzyszy. Śladów tej postaci bezskutecznie szukaliśmy w archiwum Yad Vashem, Instytutu Żabotyńskiego, archiwum Kibucu Bohaterów Getta, archiwach polskich, niezależnych relacjach. W warszawskiej książce telefonicznej z roku 1938 r. natknęliśmy się na Mieczysława Apfelbauma – lecz to na razie wszystko.

Trudno oprzeć się wrażeniu, że osoba i działalność Apfelbauma miały legitymizować bojowe zasługi członków „drużyny pierścienia” i w ogóle całego KB – organizacji marginalnej i niewiele znaczącej, lokującej się na obrzeżach Polskiego Państwa Podziemnego. Oni sami z kolei byli potrzebni dla dowiedzenia ogromu polskich zasług wobec Żydów. Taką rolę pełnią zresztą nadal. Historyczni przywódcy ŻZW jako żydowscy nacjonaliści zupełnie się do propagandowego wykorzystania nie nadają. Apfelbaumowi można natomiast przypisać polski patriotyzm, noszenie biało-amarantowej opaski, a nawet potępienie wymordowania oficerów polskich w Katyniu (które wedle Kledzika miało być rzekomo przyczyną zerwania ŻZW z ŻOB). Intencją autorów gloryfikujących Apfelbauma, czego zresztą nie ukrywają, jest pomniejszanie znaczenia ŻOB i Mordechaja Anielewicza.