Czytelnia

Już o tym myślisz?

Pewnie, trzeba już teraz myśleć, żeby potem nie być zaskoczonym. Chciałbym dla każdej z nich kogoś takiego, jak św. Franciszek, który mówił – że się urodził po to, aby kochać, a nie po to, aby być kochanym. Szukam tych świętych Franciszków i czasem ich spotykam.

Czy odwołujesz się czasem do przykazania: „Czcij ojca swego i matkę” w relacjach z dziećmi.

Tak, ale zawsze pamiętam o tym, że jeśli ktoś chce pójść za Chrystusem, musi nie tylko zaprzeć się samego siebie, ale również mieć w nienawiści ojca i matkę. Chcę być przez swoje dzieci kochany i chcę, żeby miały pewność, iż mogą mieć we mnie oparcie, rozumiem jednak, że nadejdzie taki moment, kiedy zacznę tracić swój autorytet w ich oczach. Dlatego najważniejsze, żeby Jezus był dla nich autorytetem. Inaczej będą bardzo cierpieć w życiu, bo zaczną szukać odpowiedzi na najważniejsze pytania na koncertach, w pubach, w kafejkach internetowych, wszędzie tam, gdzie akurat tych odpowiedzi nie można znaleźć, bo ich tam po prostu nie ma. O tym też próbujemy śpiewać z „Arką”, po to ona jest.

Lubisz być mężczyzną?

O tak! Kiedyś mi się śniło, że mam rodzić. Obudziłem się przerażony. To był koszmar. Pomyślałem wtedy: Panie Boże, dziękuję Ci, że jestem mężczyzną.

A byłeś kiedyś przy porodzie Waszego dziecka?

Tak, byłem przy wszystkich porodach... to znaczy duchem, ale ciałem byłem przy czterech. Pierwszy raz był taki, że właściwie nie wiedzieliśmy, na czym to polega. Żona pokazała mi przez okno kartkę, na której narysowała nasze dziecko. Przy ostatnim porodzie nie byłem, synek urodził się cudem, cesarskie cięcie uratowało mu życie. Nie zdążyłem, przyjechałem chwilę potem, ale żona była już obudzona, uradowana. Pozostałe dzieci rodziliśmy w domu razem i cieszę się, że byłem przy porodzie. Tak jak byłem przy poczęciu, tak też byłem przy porodzie, chcę być przy Pierwszej Komunii i przy tym, jak dziecko będzie wyruszało z domu w dorosłe życie.

Rozmawiali Katarzyna Jabłońska i Jacek Borkowicz