Czytelnia

Anna Karoń-Ostrowska

Anna Karoń-Ostrowska, Zrozumieć Papieża od wewnątrz, WIĘŹ 2001 nr 7.

Ta pewność kierowała Janem Pawłem II, kiedy niedługo po swym wyborze, w czerwcu 1979 roku, w czasie swej pierwszej pielgrzymki do Polski, nawoływał do „rewolucji sumień”, która była – jak sądzi Weigel – początkiem bezkrwawej rewolucji 1989 roku przeciwko komunizmowi. Autor „Świadka nadziei” w fascynujący sposób analizuje historię upadku komunizmu przez pryzmat roli, jaką odegrał Jan Paweł II, cytując m. in. niepublikowany dotąd list do Breżniewa, ujawniając zakulisową politykę Watykanu, papieskie działania „na najwyższym szczeblu”. Prowadząc do upadku komunizmu poprzez „rewolucję sumień”, Jan Paweł II wykazał nadrzędność kultury jako siły dynamizującej historię, a sercem kultury jest „kult”, czyli religia. Bezkrwawy upadek ideologii komunistycznej dzięki idei międzyludzkiej solidarności i świadectwa tysięcy ludzi pokazały, że wiara chrześcijańska może być czynnikiem prowadzącym do wyzwolenia człowieka. Ową nadrzędność kultury Ojciec Święty głosi zarówno w nowych demokracjach budujących się na ruinach komunizmu, jak i w krajach, które dopiero szukają swej drogi do wolności we wschodniej Azji i w Ameryce Łacińskiej.

Opierając się na takim rozumieniu kultury i sprzeciwiając się cywilizacji „obojętnej i samozadowolonej wolności”, a proponując w zamian wolność k u doskonałości, Jan Paweł II buduje zręby nowego humanizmu, humanizmu chrześcijańskiego, będącego – dowodzi Weigel – antidotum na lęk przyprawiający XX wiek o szaleństwo. Źródłem tego lęku są ujawnione w tym stuleciu oblicza zła, na które epoka określająca się jako „humanistyczna” nie znalazła żadnego lekarstwa. Chrześcijański humanizm zainspirował Papieża do inicjatyw bezprecedensowych w poszukiwaniu jedności chrześcijańskiej, nowych stosunków Kościoła katolickiego z judaizmem i z innymi religiami świata. Na początku XXI wieku – pisze Weigel – katolicy i Żydzi rozpoczynają nową teologiczną dyskusję o głębi niewyobrażalnej od 1900 lat […]. Jeśli kiedyś w trzecim tysiącleciu wierzący Żydzi i chrześcijanie zaczną znów ze sobą rozmawiać o Przymierzu i wspólnej nadziei na przyjście Mesjasza, świat z pewnością uzna, że nasiona tej podjętej na nowo rozmowy zasiał Jan Paweł II.

George Weigel nazywa Papieża „prorokiem XXI wieku”, który przejdzie do historii Kościoła i świata jako reformator i odnowiciel – Jan Paweł Wielki. Autor tak uzasadnia swoje wnioski: [...] odnowienie papiestwa, pełne wcielenie w życie nauk Vaticanum Secundum, doprowadzenie do upadku komunizmu, określenie moralnych wyzwań stojących przed wolnym społeczeństwem, wszczepienie ekumenizmu w samo serce katolicyzmu, nowy dialog z judaizmem, ponowne zdefiniowanie dialogu między religiami i osobiste natchnienie, które zmieniło życie wielu osób - upoważniają do postawienia tezy, iż pontyfikat Jana Pawła II będzie miał najgłębsze konsekwencje dla świata od czasów reformacji w XVI wieku.


Usiłowałam w wielkim skrócie przedstawić główne założenia i tezy pracy George’a Weigela mając świadomość, że jest to jedynie zarys prawdziwej recenzji. Żeby móc wejść w jakąkolwiek głębszą, merytoryczną rozmowę z autorem, trzeba by na tę wielką książkę odpowiedzieć – inną książką. Można dyskutować z niektórymi interpretacjami Weigela, inaczej rozłożyć akcenty, spierać się o szczegóły – jedno jednak pozostaje bezsprzeczne: jest to najwybitniejsza biografia Jana Pawła II, a właściwie o wiele więcej niż biografia. George Weigel kreśli fresk duchowej historii XX wieku, diagnozując wnikliwie jego słabości, kryzysy i zwycięstwa. Na tym tle postać Jana Pawła II – świadka nadziei na przełomie tysiącleci – urasta do rangi męża opatrznościowego, bez którego obecności historia świata potoczyłaby się inaczej, być może w innym kierunku, a nadzieja i rozpacz współczesności równoważyłyby się bez przynoszącego uśmierzenie strachu i bólu wezwania: „nie lękajcie się!”

poprzednia strona 1 2 3 4 5 6 następna strona

Anna Karoń-Ostrowska

Bez Ciebie nie przetrwa WIĘŹ! Jak możesz pomóc?