Czytelnia
Dialog chrześcijańsko-muzułmański
Agata Skowron-Nalborczyk, Życzliwość za szacunek. Europejczyk w oczach arabskich muzułmanów, WIĘŹ 2004 nr 3.
*
Można oczywiście znaleźć wiele innych odmian wizerunku Europejczyka wśród arabskich muzułmanów, ale wydaje mi się, że obraz nakreślony powyżej pomaga uzmysłowić sobie to, jak wyglądamy w oczach innych. Czy nam się to podoba, czy nie, obraz ten jest taki, jaki jest. Możemy się z wieloma jego aspektami nie zgadzać. Możemy protestować, że jest on zbyt uogólniający, że świadczy o niezrozumieniu nas i naszej kultury. Wtedy doświadczymy tego, jak czują się muzułmanie postrzegani przez nas tak, jak opisałam to na początku tekstu. Doświadczymy, co to znaczy, że inni patrzą na nas przez pryzmat własnej kultury, tradycji i historii i że tak naprawdę nas nie pojmują.
Uświadomienie sobie tego faktu jest świetnym punktem wyjściowym do zrozumienia, że my także nie patrzymy na „obcych” obiektywnie, że nasza wiedza o nich jest skąpa i często ograniczona do kilku powtarzanych w kółko stereotypów. Jeśli chcemy, żeby nasz obraz w oczach innych był zgodny z prawdą, najpierw sami powinniśmy zweryfikować nasze sądy o innych, by były zgodne z rzeczywistością. A wzajemne rzetelne poznanie i zrozumienie sprawia, że przestajemy widzieć w innych „obcych”, że rodzi się szacunek, a zanika wzajemna agresja. I o to chodzi.
Agata Skowron-Nalborczyk
Agata Skowron-Nalborczyk — arabistka i iranistka, adiunkt w Zakładzie Islamu Europejskiego Instytutu Orientalistycznego UW. Stypendystka Instytutu „Janineum” w Wiedniu i Fundacji Arabistycznej im. prof. A. Czapkiewicza. Zajmuje się m.in. socjolingwistyczną sytuacją świata arabskiego, mniejszościami muzułmańskimi w Europie, kontaktami muzułmańsko-chrześcijańskimi oraz obrazem islamu w polskich mediach. Mieszka w Warszawie.
1 Jako arabistka i iranistka nie mogę się wypowiadać na temat poglądów np. muzułmanów Pakistanu czy Indonezji, gdyż nie mam dostatecznej wiedzy na temat ich kultury oraz języka.
2 W sensie pozaetnicznym: np. w czasie tworzenia się islamu, tj. w VII w. istniały jeszcze wspólnoty Arabów wyznających judaizm (przyp. red.).
3 W rozumieniu chrześcijańskim Biblia jest natchniona, jednak w ujęciu muzułmańskim — a o takim tutaj mówimy — święte Księgi nie są natchnione (tzn. ich autorami nie byli inspirowani przez Boga ludzie), lecz objawione.
4 W komentarzu Fi zilal al-Quran („W cieniu Koranu”).
5 „Księga pouczającego przykładu” (Kitab al-Itibar), tłum. J. Bielawski, Warszawa 1975.
poprzednia strona 1 2 3 4 5 6 7
