Czytelnia

A jak jest z drogą, po której kroczymy? Jak widzieliśmy, kard. Joseph Ratzinger – mówiąc o drodze ku Temu, który nadchodzi – napisał, że to wspólna droga. Czy tak jest istotnie? Jeśli droga, którą wszyscy kroczymy, jest drogą ku mesjańskiemu wypełnieniu, to czy jest wspólną drogą Żydów i chrześcijan? Czy jesteśmy w drodze w ten sam sposób?

Przywołajmy rozróżnienie, od którego zaczęliśmy. Jeśli uznamy, że znamy cel, wiemy do czego mamy dojść, to różnice teologiczne w jego opisie przeważą i droga nie będzie wspólna. Jeśli natomiast jesteśmy w drodze na drugi sposób, przeczuwając tylko cel, ale przyznając się, że prawie nic o nim nie wiemy, to wtedy jedyne, co mamy to sama droga, którą kroczymy. I im bardziej kroczymy wspólnie, tym bardziej jest to wspólna droga. Każdy z nas może się przyczynić do tego, by mimo wszelkich różnic była ona naprawdę wspólna.

Stanisław Krajewski – profesor w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Współprzewodniczący Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów od jej powstania w 1989. W latach 1997-2006 członek Zarządu Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w Polsce. Jest polskim konsultantem Amerykańskiego Komitetu Żydów (AJC). Autor książek i artykułów z zakresu logiki, filozofii matematyki, filozofii religii, judaizmu, historii Żydów, dialogu chrześcijańsko-żydowskiego. Mieszka w Warszawie.

¹ Wystąpienie z okazji IX Dnia Judaizmu, obchodzonego pod hasłem „Na drodze ku Temu, który nadchodzi”, 17 stycznia 2006 r., w bazylice katedralnej w Kielcach.
² Joseph Ratzinger, „Wielość religii i jedno Przymierze”, Poznań 2004, s. 109.
³ Papieska Komisja Biblijna, „Naród żydowski i jego Święte Pisma w Biblii chrześcijańskiej”, Kielce 2002, s. 44.
⁴ Ks. Michał Czajkowski, „Co nas łączy? ABC relacji chrześcijańsko-żydowskich”, Warszawa 2003, s. 100.
⁵ Tekst deklaracji „Dabru emet” był kilkakrotnie publikowany w języku polskim, zob. m. in. „Więź” 2001 nr 8.
⁶ J. Ratzinger, dz. cyt., s. 109.