Komentarze
minutowe dialogi Atrakcyjnej Arabessy i Jasia Humusa
Mini-multi-kulti
4 kwietnia 2012
Stanisław Strasburger, Rana SibliniJaś i Arabessa naprawiają świat
- Czy w Libanie dziewczynki chodzą do szkoły? – zapytała mnie nauczycielka matematyki z Warszawy. Prowadziliśmy warsztaty na temat Libanu w jednym z najlepszych liceów w stolicy. A potem wyszła kwestia kobiet, które u nas z pewnością wszystkie noszą nikab i ubierają się na czarno. My żartujemy sobie z takich stereotypów. Naprawdę nie sądziłam, że ktoś jeszcze myśli w ten sposób, a tu okazuje się, że tak!
- Masz rację, Arabesso, takie sytuacje bywają żenujące. Kilka miesięcy wcześniej pracownik polskiego ministerstwa kultury zapytał mnie, czy nie chciałbym przełożyć wystawy swoich kolaży w Tripoli, bo przecież tam walczą z Kaddafim! Nie wiedziałem, jak się zachować, nie chciałem nikogo zawstydzać, a przecież musiałem coś odpowiedzieć…
- Mylenie Libanu z Libią było powszechne! Nasze warsztaty trwały kilka godzin. Kiedy skończyliśmy, podszedł do mnie nauczyciel filozofii i powiedział: – Dzięki! Tyle się od was dowiedzieliśmy o Libii… Tfu! Przepraszam, o Libanie!
- Czasem słowo jest jak rzep. Czepia się nie tam, gdzie trzeba, i nie odpuszcza. Niby wiesz, co oznacza, a jednak łączy się z nieodpowiednim pojęciem. Choć jak pamiętam, bywało, że uczniowie byli lepiej zorientowani niż ich nauczyciele. Prowadziłaś lekcje arabskiego dla licealistów…
- Tak. Zaraz po przyjeździe chodziłam po Warszawie i szukałam słów, które są podobne do ich arabskich odpowiedników. Potem porównywaliśmy z uczniami wymowę i zapisywaliśmy je w obu językach. Na jedną z lekcji przyszedł nawet dyrektor i razem z innymi ćwiczył gardłowe arabskie spółgłoski. Miałam przy tym pomoc – jedna z uczennic uczyła się arabskiego jako języka obcego w poprzedniej szkole. Szybko przekonaliśmy się jednak, że podobnie brzmiące słowa mają czasem inne znaczenie.
- Problemy nie dotyczą tylko brzmienia. Przypominasz sobie dyskusję na temat tak zwanej Rewolucji Cedrowej?
- Acha! Nasi rozmówcy myśleli, że chodzi o ruch społeczny zwalczający jakiegoś dyktatora. Tylko dziwnym trafem nikt nie pamiętał jakiego… Albo też padało nazwisko Kaddafiego. Kiedy okazało się, że mówimy o walce politycznej skierowanej przeciw ingerencjom Syrii w wewnętrzne sprawy Libanu, ale prowadzoną w ramach libańskiego, republikańskiego systemu, byli mocno zdziwieni. O tym, że w owym czasie istniały w kraju dwa duże opozycyjne obozy, które posługiwały się demokratycznymi metodami walki politycznej, jak demonstracje, kampanie społeczne czy debaty w mediach i różniły stanowiskami w sprawie Syrii, nikt prawie nie wiedział.
- Podobnie jest z pojęciem ruchu oporu. W Polsce jesteśmy bardzo przywiązani do idei zbrojnego podziemia, które walczy z okupacją kraju. Jednak w stosunku do Libanu nikt raczej nie powie o ruchu oporu wobec Izraela, ale o terroryzmie.
- Rzeczywiście, jak się rzep uczepi…
- Czy jednak to, co zrobiłaś, nie dało ci satysfakcji? Atrakcyjna Arabessa naprawia świat!
- Jasiu, czyżbyś już zapomniał!? Arabessa jest skromna. Po prostu starałam się, aby słowa łączyły się z odpowiadającymi im pojęciami. Na ile udało nam się przy tym przełamać stereotypy, to już całkiem inna historia…
Cykl powstaje równolegle po polsku, arabsku i niemiecku. Projekt finansowany ze środków Nadrenii Północnej-Westfalii. Wspierany przez Instytut Książki oraz Instytut Goethego w Libanie.
Atrakcyjna Arabessa – Rana Siblini – pochodzi z Bejrutu. Jest edukatorką i filolożką-arabistką. Od jesieni 2010 mieszka w Niemczech. Na uniwersytecie w Münster pisze doktorat o nostalgii w arabskiej poezji emigracyjnej okresu średniowiecza.
Jaś Humus – Stanisław Strasburger – jest pisarzem, publicystą i animatorem kultury, specjalizującym się w zagadnieniach wielokulturowości. Pochodzi z Warszawy. Na co dzień przemieszcza się między Kolonią, Bejrutem i swoim rodzinnym miastem.
Komentarze:
Komentarze niepołączone z portalem Facebook
Komentarz pojawi się po zaakceptowaniu przez moderatora.
