http://laboratorium.wiez.pl/blog.php?krokmilosierdzia Najnowsze wpisy w dziale komentarzy Laboratorium WIĘZI. (k)Rok Miłosierdzia - wspólny projekt Laboratorium „Więzi” i portalu Deon.pl. http://laboratorium.wiez.pl/blog.php?bl&krokmilosierdzia&931 Ktoś, kto bierze gąbkę i mydli chorego, rzadko kiedy jest później w stanie bić, wyzywać, pomstować. Bycie służącym, choć przez chwilę - wycisza. Thu, 01 Jan 1970 01:00:00 GMT http://laboratorium.wiez.pl/blog.php?bl&krokmilosierdzia&929 Bogu dziękuję, że mimo wszystko nie żyję zemstą, że pragnienie rewanżu do mnie nie dociera. Mam nadzieję, że cała ta historia nie spowodowała, że stałem się przykry dla otoczenia – mówi Bogdan Chazan. Thu, 01 Jan 1970 01:00:00 GMT http://laboratorium.wiez.pl/blog.php?bl&krokmilosierdzia&923 Pamiętam jeden z wykładów ks. prof. Tomasza Węcławskiego, podczas którego wyjaśniał nam, czym, jego zdaniem, jest prawdziwa nienawiść. [...] Otóż nienawiść – według byłego już, niestety, księdza – nie jest zazwyczaj silnym uczuciem, emocjonalnym napięciem prowadzącym do gwałtownych wybuchów złości. Zgodnie z powiedzeniem: gdzie strzelają działa, tam nadal trwa wojna, a więc utrzymuje się kontakt między stronami sporu. [...] Nienawiść prawdziwa – mówił nasz profesor – zaczyna się tam, gdzie dla krzywdziciela nie ma już zupełnie miejsca, gdzie kamienowanie słowem, niedającym żadnej szansy odbudowania naderwanej silnie relacji, doprowadza do jej uśmiercenia poprzez lakoniczne: nie chcę cię więcej znać. Thu, 01 Jan 1970 01:00:00 GMT http://laboratorium.wiez.pl/blog.php?bl&krokmilosierdzia&916 Po roku mojej posługi w więzieniu doświadczyłem zupełnie nowej rzeczywistości, w której ludzie kończący wyroki nie mają gdzie wracać. Ja miałem swój kąt, moją plebanię. To nie dawało mi spokoju. Thu, 01 Jan 1970 01:00:00 GMT http://laboratorium.wiez.pl/blog.php?bl&krokmilosierdzia&905 Po więzieniu pozostaje trauma na całe życie. Spotkanie z jakimkolwiek mundurem, policyjnym czy pogranicznika, nie jest miłe, nawet jeśli jest to spotkanie w wolnej Polsce. Powraca obraz milicyjnego dołka i śmierdzącego moczem materaca, zwijanego na dzień i rozwijanego na noc, twardej pryczy i niemocy. W pamięci pozostają obrazy wyciągania z celi na korytarz, szczucie psami, zaglądanie pałką milicyjną w odbyt, zmuszanie do przyjęcia pożywienia. Pamięć nie odpuszcza i każdy mundur kojarzy się ze szczękiem klucza w zamku, z przymusem wyniesienia na korytarz swoich ubrań w czasie wieczornego apelu, odebrania tych ubrań na drugi dzień rano, a jeśli nie były poprawnie ułożone w kostkę, to szukanie ich rozrzuconych po całym korytarzu, w towarzyszącym wrzasku „klawisza”, który po latach robi polityczną karierę. Thu, 01 Jan 1970 01:00:00 GMT http://laboratorium.wiez.pl/blog.php?bl&krokmilosierdzia&898 Oto dowiaduję się, że u bliskiej mi osoby zdiagnozowano groźny nowotwór. Dla chorego i dla mnie ta wiadomość jest jak trzęsienie ziemi. Jak pocieszyć człowieka, któremu w jednej chwili zawalił się świat? Chciałabym oczywiście zapewnić go, że wszystko będzie dobrze, ale przecież nie mam pewności, że tak będzie. Mój mądry korepetytor, ks. Jan Kaczkowski, przestrzega i radzi: „Natrętne powtarzanie ciężko choremu: «Wszystko będzie dobrze» może go jedynie rozdrażnić. Najlepiej więc zamiast takich życzeniowych zaklęć powiedzieć po prostu: «Bez względu na to, co się będzie działo, będę przy tobie» albo: «Pamiętaj, że możesz na mnie liczyć, chcę być blisko ciebie w twoim chorowaniu»”. Thu, 01 Jan 1970 01:00:00 GMT http://laboratorium.wiez.pl/blog.php?bl&krokmilosierdzia&891 Każdy z nas był w sytuacji, w której doznał Bożego pocieszenia. To konkretne pocieszenie jest darem, który nie tylko ratuje moje życie, ale staje się czymś, co powinienem przekazać dalej. Chodzi o coś więcej niż tylko o porównywalne z innymi przeżycia. Otrzymany dar pocieszenia jest czymś realnym. Możesz pocieszać tym samym pocieszeniem, jakie dał ci Bóg. W tym pocieszeniu jest wymierna, podnosząca siła duchowa: nadzieja, słodycz, pokora, ufność, radość, zachęta. To wszystko możesz teraz dać innym. Masz to w sobie! Thu, 01 Jan 1970 01:00:00 GMT http://laboratorium.wiez.pl/blog.php?bl&krokmilosierdzia&888 Tomasz Wilgosz: To jest właśnie świetna sprawa, że nieduże miasto przyjęło uchodźców z Syrii. Po pół roku stali się u nas rozpoznawalni. Mam wrażenie, że starzy mieszkańcy Oławy, którzy na początku mieli dystans do Syryjczyków, teraz zaczynają być nawet trochę dumni, że w ich mieście są uchodźcy. Przewija się już w rozmowach, że to są „nasi Syryjczycy”, a nie tak, jak było wcześniej, gdy często słyszałem: „Oni są twoi, Tomek”. Wiem też, że nasza syryjska rodzina czuje się coraz bardziej komfortowo, spacerują po Oławie, nawiązują się pierwsze przyjaźnie. Thu, 01 Jan 1970 01:00:00 GMT http://laboratorium.wiez.pl/blog.php?bl&krokmilosierdzia&879 Polityka bezlitośnie wmieszała się w humanitarną i chrześcijańską wrażliwość. Ginie jasny głos papieża Franciszka, że „przyjęcie bliźniego to przyjęcie samego Boga”, a papieskie pytanie z Lampedusy z 2013 r.: „Adamie, gdzie jest twój brat?” otrzymuje w ten sposób odpowiedź: daleko za naszymi granicami. Thu, 01 Jan 1970 01:00:00 GMT http://laboratorium.wiez.pl/blog.php?bl&krokmilosierdzia&877 Za kilka tygodni Fundacja Academia Iuris obchodzić będzie 14. urodziny. Przez lata funkcjonowania zdołała objąć swoim zasięgiem dziewięć polskich miast, w których prowadzi obecnie dwadzieścia punktów bezpłatnych porad prawnych dla potrzebujących. Tam mogą zgłaszać się wszyscy ci, którzy czują się bezradni wobec konieczności podjęcia działań prawnych lub potrzebują pomocy w zderzeniu z machiną sądową. Dotychczas z usług fundacji skorzystało już ponad 30 000 osób. Thu, 01 Jan 1970 01:00:00 GMT http://laboratorium.wiez.pl/blog.php?bl&krokmilosierdzia&872 Dobra rada wobec wątpiących kojarzy się często z pryncypialnym pouczeniem. Ktoś posiadający w zanadrzu cały arsenał cennych dla bliźnich wskazówek udziela z paternalistyczną wyższością dobrych rad wątpiącemu prostaczkowi… Powiedzmy szczerze: tak to nieraz wygląda w naszej codzienności. Jezus, poznając problem Jana, postępuje inaczej. Nie daje mu (choć przecież On jeden naprawdę mógłby) cennych rad wygłaszanych ex cathedra. Thu, 01 Jan 1970 01:00:00 GMT http://laboratorium.wiez.pl/blog.php?bl&krokmilosierdzia&870 Ks. Mirosław Tosza robi rzecz niezwykłą. Ludzi, których coś rozbiło w życiu, skleja tak, jak łączy się małe elementy szkła w wielkich, różnobarwnych witrażach. Z czegoś, czego nikt przedtem nie zauważał, powstaje zapierające dech w piersiach dzieło. Thu, 01 Jan 1970 01:00:00 GMT http://laboratorium.wiez.pl/blog.php?bl&krokmilosierdzia&868 Kiedy mówimy o chrześcijańskim obowiązku przyodziewania nagich, wyobrażamy sobie może żebraka rodem z przedstawień świętego Marcina z Tours. Rycerz nie zsiada nawet z konia i nie dotyka ubogiego. (...) Oto ikona miłosierdzia pomyślanego jako relacja skośna, w której role szlachetnego, zdjętego litością dobroczyńcy i pokornego, wdzięcznego za otrzymane łaski nędzarza są z góry rozdane. Raz wyuczone, będą odgrywane również w innych scenografiach, aż do momentu, w którym nędzarz wyjdzie ze swojej roli: okaże niewdzięczność, zwymyśla swojego ofiarodawcę, sprzeda otrzymane od niego pół płaszcza, a pozyskane w ten sposób pieniądze przepije… Taki człowiek – powiedzą nadzy jedynie w duchu chrześcijanie – nie zasługuje na to, by zostać przyodzianym. Chętnie przywołaliby wtedy najpiękniejszą przypowieść Jezusa, tę o wędce i rybie, ale za nic w świecie nie mogą sobie przypomnieć, w której Ewangelii została zapisana. Thu, 01 Jan 1970 01:00:00 GMT http://laboratorium.wiez.pl/blog.php?bl&krokmilosierdzia&866 Blisko 30 lat spędzonych we wspólnocie z osobami z niepełnosprawnością intelektualną – z zespołem Downa, z porażeniem mózgowym i rozmaitymi dysfunkcjami – każe mi zapytać: kto właściwie jest nieumiejętny? Niektórzy z moich przyjaciół nie potrafią sami się obsłużyć, większość nie potrafi napisać dłuższego tekstu, samodzielnie zrobić zakupów, rozwiązać prostego równania. Mój najbliższy przyjaciel Wisienka jest bardzo wygadany, ale wysyła mi smsy o treści: „bannanwiśniaprzyjaciprzyjaciwiśnibanan”. Thu, 01 Jan 1970 01:00:00 GMT http://laboratorium.wiez.pl/blog.php?bl&krokmilosierdzia&862 Nasz pierwszy (k)Rok Miłosierdzia opisywał warszawską Wspólnotę Sant’Egidio, której zawdzięczamy nazwę całego cyklu. Wspólnota Sant’Egidio to istniejący od 1968 r. ruch świeckich angażujący się w ewangelizację i służbę ubogim w ponad 70 krajach, m.in. w Polsce. To właśnie oni co roku przygotowują Wigilię dla Ubogich, gdzie goszczą kilkuset swoich bezdomnych i ubogich przyjaciół. Zobaczcie, jak to wyglądało w tym roku: Thu, 01 Jan 1970 01:00:00 GMT