Korepetycje z Jana Pawła II

Jan Paweł II

Korepetycje z Jana Pawła II

Korepetycje z Jana Pawła II - 3 kwietnia 2011

George Weigel, Jaka będzie doktryna społeczna Kościoła w XXI wieku, WIĘŹ 2003 nr 10.

W „Sollicitudo rei socialis” Jan Paweł II ostrzega przed zagrożeniem dla integralnego rozwoju ludzkiego (zarówno na poziomie indywidualnym, jak i społecznym) ze strony ślepego poddania się czystej konsumpcji – do tego tematu Papież będzie często wracał w następnej dekadzie (nr 28). Z dzisiejszej perspektywy wydaje się to proroczym przewidywaniem fiaska komunizmu. Encyklika ta – także antycypując debatę po zakończeniu „zimnej wojny” – przynagla świat rozwinięty, by nie popadł w „samolubną izolację”. Współzależność (zjawisko, które następnie rozwinie się w „globalizację”) ma charakter moralny, a nie tylko materialny – naucza Papież. Żaden kraj ani region nie może nigdy być wykreślony z historii ani po prostu porzucony (16-17).

Najbardziej rozwinięta encyklika społeczna Jana Pawła II, „Centesimus annus”, została opublikowana w roku 1991 dla zaznaczenia stulecia „Rerum novarum” i dla nadania kierunku nauczaniu społecznemu Kościoła w nowym wieku i nowym tysiącleciu. Oto niektóre spośród jej zasadniczych tematów:

1) Światu XXI wieku Kościół proponuje wolne i prawe społeczeństwo. Te dwie cechy są nierozdzielne. Współczesne dążenie ludzi do wolności jest niezaprzeczalne. Będzie ono jednak daremne i pojawią się nowe formy tyranii, jeśli wolne społeczeństwo nie będzie zarazem prawe (42 i 51).

2) Wolne i prawe społeczeństwo składa się z trzech powiązanych ze sobą części – demokratycznej wspólnoty politycznej, wolnej gospodarki i silnej kultury moralnej życia publicznego. Kluczem do całej tej budowli jest sektor kultury. Ponieważ wolna polityka i wolna gospodarka wyzwalają kolosalne energie ludzkie, tętniąca życiem kultura moralna życia publicznego jest niezbędna dla utrzymania w ryzach i ukierunkowania tych energii, aby służyły one celom prawdziwie ludzkiego rozkwitu (46).

3) Demokracja i wolna gospodarka nie są maszynami, które mogą poruszać się samoczynnie. Potrzebny jest pewien rodzaj ludzi, posiadających określone cnoty, aby samorządna administracja i wolna gospodarka działały tak, by nie uległy samozniszczeniu. Celem sektora kultury moralnej jest kształtowanie takich nawyków serca i umysłu ludzi, a najważniejszym publicznym celem Kościoła jest kształtowanie tego sektora. Kościół nie zajmuje się zatem proponowaniem technicznych rozwiązań problemów rządzenia albo działalności gospodarczej – zajmuje się takim kształtowaniem kultury, by formowała ona rodzaj ludzi, którzy mogą znaleźć te rozwiązania w odniesieniu do transcendentnego horyzontu moralnego (44-52).

4) Jeśli wolność nie ma się sama pożreć, musi być przywiązana do prawdy moralnej i ukierunkowana na ludzką dobroć (42).

5) Dobrowolne zrzeszenia – rodzina, stowarzyszenia gospodarcze, związki zawodowe, ugrupowania społeczne i kulturalne – są konieczne dla wolnego i prawego społeczeństwa. Ucieleśniają one to, co Jan Paweł II nazywa podmiotowością społeczeństwa, i stanowią zasadniczą szkołę wolności (13; 46; 49).

6) W końcu XX wieku i później bogactwa nie znajdzie się po prostu w zasobach, ale raczej w ideach, instynkcie przedsiębiorczości, zdolnościach. Bogactwo narodów nie tkwi już w ziemi, ale w ludzkim umyśle, w ludzkiej kreatywności (32).

WIĘŹ 2003 nr 10

poprzednia strona 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 następna strona

Jan Paweł II

Korepetycje z Jana Pawła II

Bez Ciebie nie przetrwa WIĘŹ! Jak możesz pomóc?