Korepetycje z Jana Pawła II

Jan Paweł II

Korepetycje z Jana Pawła II

Andrzej Friszke

Korepetycje z Jana Pawła II - 5 maja 2011

Andrzej Friszke, Jan Paweł II na polskiej drodze do wolności, WIĘŹ 2005 nr 5-6.

Kiedy czyta się zapisy poufnych narad kierownictwa PZPR, uderza brak szacunku dla Papieża, traktowanie go jako przeciwnika politycznego, jeden z filarów antykomunizmu. Podejrzewano go o najgorsze intencje. Próbowano manipulować Papieżem i jego wypowiedziami, a także uzależnić zgodę na kolejną pielgrzymkę do Ojczyzny od wcześniejszego potępienia „Solidarności” i poparcia działań władz, a nawet ich wyraźnego legitymizowania. Władze PRL nie mogły mieć nadziei, że Papież takie żądania zaakceptuje, były natomiast pewne, że jego przybycie do kraju silnie pobudzi ruch sprzeciwu, doda sił dążeniom do wolności. Toteż odmówiono zgody na przybycie Jana Pawła II na sześćsetlecie Jasnej Góry w 1982 r.8

Jednocześnie jednak władze PRL liczyły się z Janem Pawłem II, jego wielką pozycją w świecie i wśród rodaków. Pragnęły wykorzystać autorytet Kościoła dla przywracania spokoju w Polsce, odcięcia Kościoła od podziemnej „Solidarności” oraz udowodnienia światu, że Polska także po wprowadzeniu stanu wojennego jest normalnym krajem. Chciały nakłonić Papieża do oddziaływania na rzecz zniesienia sankcji nałożonych na PRL po wprowadzeniu stanu wojennego. Podkreślały więc wolę zmniejszania represji, a jednocześnie starały się „sprzedać” zgodę na pielgrzymkę za możliwie najwyższą cenę. Papież też stawiał warunki: odwołanie stanu wojennego, zwolnienie internowanych, nawiązanie dialogu ze społeczeństwem.

Władze PRL manipulowały zgodą na pielgrzymkę – 8 października definitywnie zdelegalizowały „Solidarność”, a przed zapowiedzianymi na 10 listopada masowymi protestami zaaranżowały spotkanie na szczycie Glemp – Jaruzelski i wydanie 8 listopada komunikatu o wizycie Papieża zaplanowanej na czerwiec roku następnego, pod warunkiem utrzymania pokoju społecznego. Z końcem roku 1982 r. zwolniły jednak wszystkich internowanych, a wiosną 1983 r. zezwoliły na wznowienie prac przez część klubów inteligencji katolickiej oraz w kuluarowych rozmowach zapowiedziały zniesienie stanu wojennego i amnestię. Tym samym choć częściowo wychodziły naprzeciw żądaniom Papieża. Bardzo ciężkie negocjacje toczyły się o zgodę władz na spotkanie Jana Pawła II z Lechem Wałęsą.

Druga pielgrzymka Jana Pawła II trwała od 16 do 23 czerwca 1983 r. Papież przyjeżdżał do kraju spacyfikowanego, do ludzi, którzy doświadczyli terroru i bezprawia, do społeczeństwa stopniowo pogrążającego się w rezygnacji. Już na płycie lotniska, w czasie oficjalnego powitania przypomniał „chorych, uwięzionych, cierpiących”. Podczas mszy na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie 17 czerwca mówił, że w toku swych dziejów naród odnosi zwycięstwa, ale i ponosi klęski. Klęski polityczne pociągają często za sobą także upadek moralności. Przez cały wiek XIX trwały nieustanne wysiłki zmierzające do odbudowy moralnej i do odzyskania niepodległości. Papież przypomniał los Polski w czasie II wojny światowej – kraju, który wypełnił do ostatka swe zobowiązania sojusznicze. Przypomniał los Warszawy zburzonej, ale odbudowanej. Pragnienie zwycięstwa, szlachetnego zwycięstwa, zwycięstwa okupionego trudem i krzyżem, zwycięstwa odnoszonego nawet poprzez klęski – należy do chrześcijańskiego programu życia człowieka. Również i życia Narodu.

WIĘŹ 2005 nr 5-6

poprzednia strona 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 następna strona

Jan Paweł II

Korepetycje z Jana Pawła II

Andrzej Friszke

Bez Ciebie nie przetrwa WIĘŹ! Jak możesz pomóc?