Czytelnia
20 października 2009
Zaakceptowanie słabości własnych oraz innych ludzi jest całkowitym przeciwieństwem pretensjonalności. Nie jest to akceptacja fatalistyczna, pozbawiona nadziei. W istocie rzeczy, jest to troska o prawdę, aby nie ulegać złudzeniom i móc wzrastać, wychodząc od tego, kim jesteśmy, a nie kim chcielibyśmy być albo kim inni chcieliby nas widzieć.
Jean Vanier, Wspólnota miejscem radości i przebaczenia, tłum. L. Rutkowska, s. 40.
