Czytelnia

¹ Kolejne cytaty – należące, można by rzec, do łagodniejszych w słowniku lefebvrystów na temat rzeczonego nauczania Vaticanum II i reformy liturgicznej – pochodzą z książki abp. Lefebvre'a: „Kościół przesiąknięty modernizmem”, przeł. Krystyna de Rouge, Chorzów­ – Poznań 1995, s. 96, 65, 68.
² Tamże, s. 32.
³ Tekst Listu apostolskiego cytuję za przekładem opublikowanym w: „Nova et Vetera. Pismo poświęcone Tradycji katolickiej” 1997, nr l, s. 128-131 (cytat s. 129).
⁴ Dane przede wszystkim za stroną internetową Bractwa św. Piusa X w Polsce.
⁵ Dane za: ks. Dariusz J. Olewiński: „W obronie Mszy Świętej i Tradycji katolickiej”, Komorów 1997, s. 132.
⁶ Cyt. pochodzi z przekładu wypowiedzi Rady dokonanego przez ks. Stanisława Grze­chowiaka, w: tenże: „Ruch arcybiskupa Lefebvre'a – ku rozłamowi w Kościele posoboro­wym”, Gniezno 1998, s. 65-68 (cytat s. 66).
⁷ Tamże, s. 67 i 65. Warto w tym miejscu uświadomić sobie, jak z katolickiego punktu widzenia wygląda ważność sprawowania sakramentów w lefebvryzmie. Otóż, ponieważ schizmatyccy księża otrzymali święcenia w sposób ważny, ale niegodziwy, dlatego też kiedy sprawują sakramenty chrztu, Eucharystii czy namaszczenia chorych, czynią to również ważnie, ale uczestnictwo w tych sakramentach – jak stwierdza w cytowanym wyżej doku­mencie Kongregacja Biskupów – jest obiektywnie niedozwolone. Katolik tylko w sytuacji prawdziwej konieczności może przystępować do tych sakramentów u lefebvrystów, kiedy – np. w odniesieniu do Eucharystii – istnieją rzeczywiste i niepokonalne przeszkody do uczestnictwa w niedzielnej Mszy świętej w kościele katolickim. Nie można natomiast mówić o ważności sprawowania przez schizmatyckich księży sakramentu pokuty i pojednania.
⁸ Cyt. za przekładem listu opublikowanym w: „Nova et Vetera” 1997, nr 1, s. 132-136.
⁹ Marek Jurek: „«Ecclesia Dei» w kraju Papieża", w: „Biuletyn Warszawskiego Śro­dowiska Wiernych Tradycji Łacińskiej” 1998, nr 18, s. 2.
¹⁰ „Só1 ziemi. Chrześcijaństwo i Kościół katolicki na przełomie tysiącleci. Z kardynałem Jo­sephem Ratzingerem rozmawia Peter Seewald”, przeł. Grzegorz Sowinski, Kraków 1997, s. 152.
¹¹ „Nova et Vetera” 1997, nr 2, s. 110.
¹² „W obronie Mszy świętej i Tradycji katolickiej”, Komorów 1997 (kolejne cytaty tej książki pochodzą ze stron: 59, 41, 52, 248-249, 36).
¹³ „Nowy Katechizm – kryzys w Kościele trwa”, w: „Pro Fide, Rege et Lege” 1994, nr 3/4, s. 33-36.
¹⁴ Mając to wszystko na uwadze, nie dziwię się, że ks. Stanisław Grzechowiak w swojej książce o lefebvryzmie pismo „Nova et Vetera” po prostu zalicza do czasopism tego ruchu. Por. dz. cyt., s. 72.
¹⁵ Por. editorial zamieszczony w „Biuletynie” (1997, nr 5) warszawskiego środowi tradycjonalistów pod znaczącym tytułem: „Budujmy pomosty”.
¹⁶ Deklaracja Kongregacji Nauki Wiary o katolickiej doktrynie o Kościele przeciw nie­którym współczesnym błędom, „Mysterium Ecclesiae”, 2.
¹⁷ „Communio” 1977, nr 6, s. 40-44; cyt. za: Paweł Adamski: „Rewolucja liturgiczna”, w: „Pro Fide, Rege et Lege” 1992, nr 2, s. 19.
¹⁸ „Raport o stanie wiary. Z ks. kard. Josephem Ratzingerem rozmawia Vittorio Mes­sori”, tłum. Zyta Oryszyn i ks. Jan Chrapek CSMA, Warszawa 1986, s. 106 i 107.
¹⁹ A. Dulles: „The Survival Dogma”, Garden City 1971, s. 145.
²⁰ „Mysterium Ecclesiae”, 5.
²¹ R. E. Brown: „Crises Facing the Church”, New York 1975, s. 5.
²² „Budujmy mosty”, w: „Biuletyn” 1997, nr 5, s. 1.