Czytelnia

Jan Paweł II

Andrzej Friszke

Andrzej Friszke, Jan Paweł II na polskiej drodze do wolności, WIĘŹ 2005 nr 5-6.

Pracownik jest współtwórcą dzieła, ma zatem także prawo do stanowienia o warsztacie, prawo do pracowniczej samorządności, czego wyrazem są między innymi związki zawodowe, „niezależne i samorządne”, jak podkreślono właśnie tu, w Gdańsku. Ludzie pracy mają tytuł do stanowienia o sprawach całego społeczeństwa, które żyje i rozwija się z ich pracy. „Umowy gdańskie” pozostaną w dziejach Polski wyrazem tej właśnie narastającej świadomości ludzi pracy odnośnie do całego ładu społeczno-moralnego na polskiej ziemi. Sięgają one swą genezą do tragicznego grudnia 1970 roku. I pozostają wciąż zadaniem do spełnienia!

Kolejne mocno akcentowane przesłanie Jan Paweł II wywiódł ze słów listu św. Pawła do Galatów: Jeden drugiego brzemiona noście. Człowiek żyje przez drugich i dla drugich, cała ludzka egzystencja ma wymiar wspólnotowy, społeczny. Musi więc być dość przestrzeni dla każdego, a jednym z zadań państwa jest stwarzanie tej przestrzeni, tak, aby każdy mógł przez pracę rozwinąć siebie, swoją osobowość i swoje powołanie. Ten osobowy rozwój, ta przestrzeń osoby w życiu społecznym jest równocześnie warunkiem dobra wspólnego. (...) Solidarność to znaczy: jeden i drugi, a skoro brzemię, to brzemię niesione razem, we wspólnocie. A więc nigdy jeden przeciw drugiemu. Jedni przeciw drugim. I nigdy brzemię dźwigane przez człowieka samotnie. Bez pomocy drugich. Nie może być walka silniejsza od solidarności. Nie może być program walki ponad programem solidarności. Słowa te, które trudno rozumieć inaczej niż jako wezwanie do solidarności społecznej ponad istniejącymi konfliktami i podziałami, przerywały liczne owacje i oklaski. Odpowiadając na nie Papież zwrócił się wprost do zebranych: chcę mówić o was, a także w pewnym sensie za was. Słów tych nie użył przypadkiem, powtórzył je jeszcze potem: Starałem się w swoich słowach mówić o was i za was.

Pod koniec mszy Jan Paweł II pozwolił sobie na bardzo osobiste wyznanie: sprawa, która nas tu wszystkich łączy, nie przestaje być treścią mojej modlitwy codziennej. Codziennie się za was modlę. Codziennie się za was modlę, tam w Rzymie i gdziekolwiek jestem. Codziennie się modlę za moją Ojczyznę i modlę się za ludzi pracy, i modlę się za to szczególne, wielkie dziedzictwo polskiej „Solidarności”. Modlę się za ludzi, którzy są związani z tym dziedzictwem, w szczególny sposób za tych, którym wypadało, czy wypada, ponosić ofiary z tego powodu. I modlić się nie przestanę, bo wiem, że to jest sprawa wielka. (...) Proszę Was bardzo, ażebyście byli z papieżem również solidarni w tej modlitwie i w tej „długomyślności”. Trzeba patrzeć w przyszłość i trzeba zachowywać siły ducha i ciała dla przyszłości.

Przemówienie na gdańskiej Zaspie było centralnym punktem społecznego nauczania Jana Pawła II podczas tej pielgrzymki. Dopełnieniem tych słów był fragment przemówienia do ludzi morza 11 czerwca. Podkreślając znaczenie solidarności w pluralistycznym społeczeństwie i narodzie oraz pierwszeństwo solidarności przed walką, Papież dopowiadał: solidarność również wyzwala walkę. Ale nie jest to nigdy walka przeciw drugiemu. Walka, która traktuje człowieka jako wroga i nieprzyjaciela i dąży do jego zniszczenia. Jest to walka o człowieka, o jego prawa, o jego prawdziwy postęp; walka o dojrzalszy kształt życia ludzkiego. Wtedy bowiem to życie ludzkie na ziemi staje się „bardziej ludzkie”, kiedy rządzi się prawdą, wolnością, sprawiedliwością i miłością.

poprzednia strona 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 następna strona

Jan Paweł II

Andrzej Friszke

Bez Ciebie nie przetrwa WIĘŹ! Jak możesz pomóc?