Czytelnia

Cytowane już badania mówią, że 80% ankietowanych prostytutek deklaruje się jako osoby religijne, a 100% tych, które są stanu wolnego, planuje w przyszłości wstąpić w sakramentalny związek małżeński. Zdaniem o. Wosia to zdrowy odruch: — Świadczy o tym, że te osoby chcą skończyć z prostytuowaniem się, chcą mieć normalną rodzinę. Zazwyczaj jednak stworzenie normalnej rodziny jest w tym przypadku mało realne. Najpierw trzeba zająć się „zniszczeniami”, które prostytucja poczyniła w parającym się nią człowieku. Tu konieczna jest pomoc specjalisty i gotowość na żmudny proces zdrowienia.

Prostytucja jest niebywale złożonym problemem społeczno-religijno-ekonomiczym. Historia pokazuje, że nie istnieje taka metoda walki z nią, która kończy się całkowitym zwycięstwem. To jednak nie zwalnia nikogo od reagowania na zło, także — a może przede wszystkim — nie usprawiedliwia bierności członków Kościoła. Ma on przecież moc oddziaływania na ludzkie motywacje, kształtowania wrażliwości na grzech, pokazywania dobrych dróg życia i w ten sposób może zmieniać rzeczywistość.

Obecnie Kościół zdaje się nie dostrzegać ani skali tego problemu, ani konieczności gruntownego zajęcia się nim. Można odnieść wrażenie, że Kościół przyzwyczaił się do istnienia tego zjawiska i zaniechał działania. A w takich sytuacjach przyzwyczajenie jest najgorszym doradcą.

Ewa Karabin

¹ Lewirat — przepis prawa Mojżeszowego, według którego w wypadku śmierci żonatego i bezdzietnego mężczyzny, jego brat miał obowiązek poślubienia wdowy i nadania synowi narodzonemu z tego małżeństwa imienia zmarłego.
² Warto tu dodać, że pisząc do Koryntian Paweł świadomie nawiązał do procederu, z którego miasto to było znane. Znajdowała się tam świątynia Afrodyty-kurtyzany, gdzie bogini służyło ponad tysiąc hierodul. Więcej na ten temat w tekście Kaliny Wojciechowskiej: Lubieżne oblicze muzyki.
³ Mowa 37. Cyt. za: Jacek Salij OP, Szukającym drogi, Poznań 1982, s. 238.
⁴ Cyt. za J. Rossiaud, Prostytucja w średniowieczu, tłum. P. Salwa, Warszawa 1997, s. 131.
⁵ Tamże.
⁶ Tamże.
⁷ Echa warszawskie, „Przegląd tygodniowy” 1882 nr 39, cyt. za J. Sikorska-Kulesza, Zło tolerowane. Prostytucja w Królestwie Polskim w XIX w., Warszawa 2004.
⁸ Cyt. za s. G. Dobrska, Siła wezwania, Ząbki 1984, s. 20.
⁹ Cz. Grzeszczyk, Etiologia polskiej przestępczości, w: Przestępczość w Polsce w latach 90., red. F. Prusak, Warszawa 2002, s. 24., cyt. za M. Jędrzejko, Między seksualnością a prostytucją, w: Prostytucja jako problem społeczny, moralny i zdrowotny, red. M. Jędrzejko, Pułtusk — Warszawa 2006, s. 30.
¹⁰ Przeprowadzone przez studentów Wyższej Szkoły Humanistycznej im. A. Gieysztora w Pułtusku we współpracy z Wyższą Szkołą Pedagogiczną ZNP w Warszawie na grupie warszawskich prostytutek i zaprezentowane w artykule M. Jędrzejki, Prostytucja — skala i charakter zjawiska w świetle badań, w: Prostytucja jako problem społeczny, moralny i zdrowotny, dz. cyt. ss. 49-67.