Czytelnia
Piotr Wojciechowski, Niedojrzałość jako towar, WIĘŹ 2003 nr 12.
Ojciec ma uczyć. Wszelkie nadzieje na poprawę, wzrost, ocalenie wiązać można tylko z odnowieniem i umocnieniem pozycji ojca. W rodzinie, społeczeństwie, w sztuce. Dlaczego nie upominam się o zapracowane, umęczone, dzielne matki? Bo tylko mąż-dobry ojciec rodziny może im ulżyć, pomóc, ukoić. Żadne ustawy prorodzinne go nie zastąpią. Karykaturalny stan polityki, marna sytuacja kultury, zdziczenie obyczajów — wszystko to wymaga ojca, bez którego nie ma ani Ojczyzny, ani braterstwa.
Skrótową, w plakatowy sposób przerysowaną diagnozę zamykam konkluzją, propozycją terapii, która może się wydać jednostronna i cząstkowa. Może to jest sposób, aby zapoczątkować rozmowę serio o dojrzałości wspomaganej uczestnictwem w kulturze?
Piotr Wojciechowski
Piotr Wojciechowski - ur. 1938, pisarz i publicysta, prezes Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Absolwent geologii Uniwersytetu Wrocławskiego, Studium Dziennikarskiego Uniwersytetu Warszawskiego i Wydziału Reżyserii Filmowej PWSTiF w Łodzi. Autor powieści, m.in. „Czaszka w czaszce”, „Obraz napowietrzny", „Próba listopada” i książek dla dzieci. Wykładowca w Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi. Członek Rady Etyki Mediów, członek Komisji Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Świeckich, działacz Przymierza Rodzin. Mieszka w Warszawie.
1 Ilya Prigogine, Isabelle Stengers, „Z chaosu ku porządkowi”, Warszawa 1990.
2 Sławomir Magala, „Polityka jako spektakl”, „Rzeczpospolita”, „Plus-Minus”, 18-19 października 2003.
3 George Steiner, „Rzeczywiste obecności”, Gdańsk 1997.
4 Rollo May, „Błaganie o mit”, Poznań 1997.
