Czytelnia

Po trzecie – wypełnianie papieskiego przesłania winno polegać także na uczestnictwie w spotkaniach modlitewnych, które w Polsce organizowane są już od kilku lat: Dniu Judaizmu (17 stycznia) i Dniu Islamu (25 stycznia). Dobrze by się stało, gdyby dni te były obchodzone we wszystkich polskich diecezjach, a wierni mogli modlić się za Żydów i muzułmanów w każdej parafii, otrzymując przy tej okazji solidną katechezę. Przykładem już realizowanej takiej właśnie duszpasterskiej troski o podtrzymywanie pogłębionej postawy dialogowej wśród chrześcijan są odbywające się w wielu małych miasteczkach Lubelszczyzny modlitwy mieszkańców za ich dawnych żydowskich sąsiadów. Na modlitwy te zaprasza się Żydów.

Po czwarte – kierunek naszej wierności przesłaniu Jana Pawła II dobrze wytyczają jego słowa wypowiedziane w meczecie Omajjadów: Dialog międzyreligijny winien prowadzić do licznych form współpracy nade wszystko w spełnianiu obowiązku pomocy biednym i słabym. Ubogich zawsze będziemy mieć pośród siebie, a razem łatwiej nieść im pomoc.

Polskie „małe Asyże” są możliwe. Żydzi i muzułmanie w Polsce mają życzliwy stosunek do chrześcijaństwa i przyjmują zaproszenia do wspólnych spotkań. Po śmierci Jana Pawła II odbywały się zarówno specjalne nabożeństwa żałobne innych religii (np. w warszawskiej synagodze Nożyków), jak i modlitwy żydowskie i muzułmańskie podczas nabożeństw w świątyniach katolickich (np. żydowski kadisz i modlitwa muzułmańska w lubelskiej katedrze). Ten wymiar kontynuacji dzieła Jana Pawła II widoczny będzie też w planowanym na ten rok VI Zjeździe Gnieźnieńskim, gdzie przewidywana jest m.in. bezprecedensowa na ziemiach polskich wzajemna modlitwa wyznawców judaizmu, chrześcijaństwa i islamu w intencji Europy.

Po pontyfikacie Jana Pawła II bardzo ważna jest kontynuacja strategii przeciwstawiania się antyjudaizmowi i antysemityzmowi (oraz każdej nienawiści religijnej i rasowej), których korzeniem była błędna i potępiona przez Magisterium Kościoła teoria odrzucenia Żydów i ich zastąpienia – jako narodu wybranego – przez chrześcijan. Ten stary sposób myślenia, widzący wroga w Żydach, a także w każdym Innym, podsycany jest przez różne organizacje, które poprzez swe odgałęzienia w wielu krajach podtrzymują przy pomocy sieci wydawnictw antysemicki mit rasistowski. Radykalizm tych grup ukazują mnożące się w ostatnich latach akty terroryzmu kierowane przeciw Żydom i symbolom judaizmu (Papieska Komisja „Iustitia et Pax”, „Kościół wobec rasizmu”). W Polsce, także w niektórych polskich kościołach, wciąż można natknąć się na tego rodzaju „literaturę”. Problem ten zatem jeszcze nie zniknął, pomimo publicznego potępienia takiej działalności przez władze państwowe i kościelne. Dlatego też tak ważną kwestią jest pomoc duszpasterska w edukacji młodych Polaków, od których zależy przyszły kształt i państwa, i Kościoła.

Sławomir Jacek Żurek – ur. 1967, literaturoznawca, doktor nauk humanistycznych, wykładowca KUL. Autor monografii o poezji Arnolda Słuckiego, Aleksandra Wata i Henryka Grynberga. Członek Komitetu Episkopatu Polski ds. Dialogu z Judaizmem.