Czytelnia

Liturgia

ks. Sławomir Sosnowski, Tradycjonaliści i konserwatywni reformiści, WIĘŹ 2006 nr 1.

Po dokonaniu krytycznej oceny reformy liturgicznej ks. Kocik pyta o to, co dalej należy czynić. Tak on, jak i inni autorzy, których teksty umieszczone są w książce, jest zwolennikiem „zreformowania reformy”. W szczegółach jednak ich opinie się różnią: które elementy „trydenckiego” rytu należy zostawić (czy przywrócić), a co przyjąć z ducha odnowy? Dzisiaj nikt nie ma gotowego rozwiązania. Według naszego autora (powołującego się zresztą na opinię innych) do osiągnięcia porozumienia przyczyni się rozszerzenie możliwości sprawowania sakramentów według przedsoborowych ksiąg liturgicznych. Utworzenie prałatury personalnej dla tradycjonalistów czy wyznaczenie parafii, gdzie używałoby się tylko ksiąg obowiązujących w 1962 r., spowodowałoby jakby rozpoczęcie reformy od nowa, prowadziłoby do odnowienia w inny (niż posoborowy) sposób „rytu trydenckiego”. Jego zdaniem, należy więc pozwolić w sposób nieograniczony na stosowanie dwóch form rytu rzymskiego – „trydenckiej” i „posoborowej” – ufając, że Duch Święty poprowadzi Kościół poprzez dzisiejsze spory do lepszego zrozumienia misterium wiary.

Autor wiąże z taką możliwością nadzieję na budowanie jedności. Skoro jednak różne upodobania liturgiczne są znakiem głębszego – teologicznego – podziału, a nie jego istotą, to można się niestety spodziewać, iż na nowo wypracowana odnowa czy też konserwatywna „reforma reformy” spowoduje kolejny podział na tradycjonalistycznym „skrzydle”. Z pewnością jednak nie przyczyni się do ogólnokościelnej jedności.


Ks. Sławomir Sosnowski – doktor teologii, wykładowca liturgiki w seminariach duchownych w Łodzi: diecezjalnym i franciszkanów konwentualnych, a także w łódzkim Punkcie Konsultacyjnym UKSW. Prowadzi wspólnotę „Ognisko Miłości” („Foyer de charité”) – wspólnotę powstałą z inspiracji Marty Robin.


1 Thomas M. Kocik, „The Reform of the Reform. A Liturgical Debate: Reform or Return”, San Francisco 2003.
2 Consilium ds. Liturgii, czyli specjalna nadrzędna Rada do wykonania zaleceń Konstytucji o Liturgii i dokumentu Pawła VI „Sacram liturgiam”, zostało powołane do istnienia 25 stycznia 1964 r. Członkami Consilium zostało 10 kardynałów oraz 32 biskupów, pochodzących z 26 krajów wszystkich kontynentów, a jego sekretarzem ks. Annibale Bugnini. Consilium ustaliło, że fundamentem całej odnowy liturgicznej musi być rewizja sześciu podstawowych ksiąg liturgicznych: mszału, brewiarza, pontyfikału, rytuału, martyrologium i ceremoniału biskupiego. W 1969 r. Rada opublikowała dokument „Comme le prévoit”, który zawiera zasady tłumaczenia tekstów liturgicznych na języki narodowe. Consilium w ciągu pięciu lat istnienia (do chwili przekształcenia w Kongregację dla Spraw Kultu Bożego, 8 maja 1969) – opracowało prawie wszystkich księgi liturgiczne. Od 1988 r. sprawami liturgii zajmuje się Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, ustanowiona przez Jana Pawła II.
3 Zob. poprzedni przypis.
4 „Wskazania Episkopatu Polski po ogłoszeniu nowego wydania Ogólnego Wprowadzenia do Mszału Rzymskiego”, przyjęte na 331. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski 9 marca 2005 r.
5 Joseph Ratzinger, „Raport o stanie wiary. Z Ks. Kardynałem Josephem Ratzingerem rozmawia Vittorio Messori”, tłum. Zyta Oryszyn, Kraków-Warszawa-Struga 1986, s. 103.

poprzednia strona 1 2 3 4 5

Liturgia

Bez Ciebie nie przetrwa WIĘŹ! Jak możesz pomóc?