Czytelnia

Sekularyzacja

Krzysztof Dorosz

W co wierzy ten, co nie wierzy, Dyskutują: s. Zofia, ks. Jerzy Bagrowicz, abp Daniel Ciobotea, Krzysztof Dorosz, ks. Tomás Halík, Sławomir Sierakowski, Jerzy Sosnowski, WIĘŹ 2005 nr 11.

To mnie też bardziej otwiera na Boga, który jest zupełnie inny, który przekracza wszelkie moje wyobrażenia. Widzę tu pewien związek: na ile potrafię przyjąć drugiego człowieka w całej jego odmienności, na tyle potrafię otworzyć się na spotkanie z Bogiem, który zawsze jest inny niż ten, którego jestem w stanie pomyśleć. Na ile potrafię zadziwić się drugim człowiekiem, na tyle potrafię zadziwić się Bogiem, jego miłością, jego dobrem. Myślę o Ojcu Świętym Janie Pawle II – jakżeż on potrafił wydobywać dobro z drugiego człowieka! Po spotkaniu z nim człowiek czuł się lepszy. Myślę, że to jest właśnie spojrzenie, które potrafi zobaczyć piękno. W chrześcijaństwie mówi się o spojrzeniu kontemplacyjnym, które potrafi dostrzec obecność Boga w wydarzeniach, w drugim człowieku. W islamie używa się pojęcia „duchowość oblicza”, którego znaczenie jest bardzo zbliżone – tu też chodzi o umiejętność dostrzeżenia piękna i dobra w drugim człowieku. Chodzi o to, żeby je dostrzec, a potem jeszcze spróbować wydobyć. Umieć dostrzec jego zranienie i współczuć mu, ale też odkryć przed nim swoje własne zranienia i upokorzenia. To stawia nas w zupełnie innej relacji w spotkaniu z drugim człowiekiem.

K. Dorosz: Dodam słówko do tego, o czym mówił ksiądz profesor Bagrowicz. Żyjemy w czasach braku zaufania do instytucji. Jest bardzo wielu ludzi, zwłaszcza w cywilizacji euroatlantyckiej, którzy uważają, że właściwie gdyby nie było instytucji, wreszcie byłoby naprawdę dobrze. Są też ludzie wierzący, trzymający się z dala od instytucji, bo po pierwsze czują, że instytucja nie daje im tego, czego ich wiara pragnie, że na przykład Kościół w Polsce jest instytucją autorytarną, o wąskich horyzontach, narzucająca człowiekowi nie tylko swoje wartości, ale i biorąca za kark i pod obcas. Nie warto zatem mieć z nią nic do czynienia, bo to nie tylko jest nieprzyjemnie, ale zabija wiarę. Wiele osób trzyma się z dala od instytucji, bo instytucja chce narzucić ową jednoznaczność. Czy chcemy, czy nie chcemy – ma swoje dobre i złe aspekty – żyjemy w czasach wolności. Niemiecki filozof Karl Jaspers słusznie zauważył, że W czasach wolności nie słychać głosu Boga jednoznacznie.

S. Zofia – z zakonu kontemplacyjnego Małych Sióstr Jezusa, żyjącego w świecie, poza klauzurą, wywodzącego się z duchowości Karola de Foucauld.

Ks. Jerzy Bagrowicz – dziekan Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, założyciel i redaktor czasopisma „Pedagogia Christiana”, zajmuje się historią i teologią.

Abp Daniel Ciobotea – prawosławny metropolita Mołdawii i Bukowiny, profesor teologii dogmatycznej, członek prezydium CEC.

Krzysztof Dorosz ­– pisarz, eseista. Wieloletni pracownik Sekcji Polskiej BBC. Autor książek „Maski Prometeusza” i „Sztuka wolności”, były sekretarz generalny Polskiego PEN Clubu, były redaktor naczelny miesięcznika „Jednota” wydawanego przez Kościół ewangelicko-reformowany.

Ks. Tomáš Halík – ksiądz rzymskokatolicki (tajne święcenia 1978). Prezydent Akademii Chrześcijańskiej w Pradze, profesor socjologii i filozofii na praskim Uniwersytecie Karola, rektor kościoła akademickiego, gościnny wykładowca licznych uniwersytetów zagranicznych. Autor licznych książek.

Sławomir Sierakowski – socjolog i publicysta, założyciel i redaktor naczelny lewicowego kwartalnika „Krytyka Polityczna”.

Jerzy Sosnowski – pisarz, publicysta, redaktor Programu 3 Polskiego Radia, autor kilku książek, w tym ostatnio wydanego zbioru esejów „Ach”. Stały felietonista „Więzi”.

poprzednia strona 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Sekularyzacja

Krzysztof Dorosz

Bez Ciebie nie przetrwa WIĘŹ! Jak możesz pomóc?