Czytelnia

Nie ma wspólnoty idealnej. Wspólnota składa się z ludzi posiadających nie tylko niepowtarzalne zdolności, ale także słabe strony, ludzi ubogich, którzy wzajemnie się akceptują i przebaczają sobie, którzy są wrażliwi i łatwo ich zranić. Fundamentem wspólnotowego życia jest nie tyle doskonałość i poświęcenie, co pokora i ufność.

Jean Vanier, Wspólnota miejscem radości i przebaczenia, tłum. M. Żurowska, s. 58.